νεύω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *new- (“to nod”). Cognate with Latin nutō (“to nod”), Sanskrit नवते (návate) and Proto-Germanic *neudaz (“desire, need”).

Pronunciation
 

Verb

νεύω • (neúō)

  1. to nod, beckon, as a sign
  2. to nod or bow in token of assent
  3. to grant, promise, assure
  4. (of warriors) to nod, bend forward
  5. to incline, slope, tend
  6. (figuratively) to decline, fall away, diminish

Conjugation
   Present: νεύω, νεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεύω νεύεις νεύει νεύετον νεύετον νεύομεν νεύετε νεύουσῐ(ν)
subjunctive νεύω νεύῃς νεύῃ νεύητον νεύητον νεύωμεν νεύητε νεύωσῐ(ν)
optative νεύοιμῐ νεύοις νεύοι νεύοιτον νευοίτην νεύοιμεν νεύοιτε νεύοιεν
imperative   νεῦε νευέτω νεύετον νευέτων   νεύετε νευόντων
middle/
passive		 indicative νεύομαι νεύῃ,
νεύει		 νεύεται νεύεσθον νεύεσθον νευόμεθᾰ νεύεσθε νεύονται
subjunctive νεύωμαι νεύῃ νεύηται νεύησθον νεύησθον νευώμεθᾰ νεύησθε νεύωνται
optative νευοίμην νεύοιο νεύοιτο νεύοισθον νευοίσθην νευοίμεθᾰ νεύοισθε νεύοιντο
imperative   νεύου νευέσθω νεύεσθον νευέσθων   νεύεσθε νευέσθων
active middle/passive
infinitive νεύειν νεύεσθαι
participle m νεύων νευόμενος
f νεύουσᾰ νευομένη
n νεῦον νευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔνευον, ἐνευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνευον ἔνευες ἔνευε(ν) ἐνεύετον ἐνευέτην ἐνεύομεν ἐνεύετε ἔνευον
middle/
passive		 indicative ἐνευόμην ἐνεύου ἐνεύετο ἐνεύεσθον ἐνευέσθην ἐνευόμεθᾰ ἐνεύεσθε ἐνεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεύσω, νεύσομαι, νευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεύσω νεύσεις νεύσει νεύσετον νεύσετον νεύσομεν νεύσετε νεύσουσῐ(ν)
optative νεύσοιμῐ νεύσοις νεύσοι νεύσοιτον νευσοίτην νεύσοιμεν νεύσοιτε νεύσοιεν
middle indicative νεύσομαι νεύσῃ,
νεύσει		 νεύσεται νεύσεσθον νεύσεσθον νευσόμεθᾰ νεύσεσθε νεύσονται
optative νευσοίμην νεύσοιο νεύσοιτο νεύσοισθον νευσοίσθην νευσοίμεθᾰ νεύσοισθε νεύσοιντο
passive indicative νευθήσομαι νευθήσῃ νευθήσεται νευθήσεσθον νευθήσεσθον νευθησόμεθᾰ νευθήσεσθε νευθήσονται
optative νευθησοίμην νευθήσοιο νευθήσοιτο νευθήσοισθον νευθησοίσθην νευθησοίμεθᾰ νευθήσοισθε νευθήσοιντο
active middle passive
infinitive νεύσειν νεύσεσθαι νευθήσεσθαι
participle m νεύσων νευσόμενος νευθησόμενος
f νεύσουσᾰ νευσομένη νευθησομένη
n νεῦσον νευσόμενον νευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνευσᾰ, ἐνευσᾰ́μην, ἐνεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνευσᾰ ἔνευσᾰς ἔνευσε(ν) ἐνεύσᾰτον ἐνευσᾰ́την ἐνεύσᾰμεν ἐνεύσᾰτε ἔνευσᾰν
subjunctive νεύσω νεύσῃς νεύσῃ νεύσητον νεύσητον νεύσωμεν νεύσητε νεύσωσῐ(ν)
optative νεύσαιμῐ νεύσειᾰς,
νεύσαις		 νεύσειε(ν),
νεύσαι		 νεύσαιτον νευσαίτην νεύσαιμεν νεύσαιτε νεύσειᾰν,
νεύσαιεν
imperative   νεῦσον νευσᾰ́τω νεύσᾰτον νευσᾰ́των   νεύσᾰτε νευσᾰ́ντων
middle indicative ἐνευσᾰ́μην ἐνεύσω ἐνεύσᾰτο ἐνεύσᾰσθον ἐνευσᾰ́σθην ἐνευσᾰ́μεθᾰ ἐνεύσᾰσθε ἐνεύσᾰντο
subjunctive νεύσωμαι νεύσῃ νεύσηται νεύσησθον νεύσησθον νευσώμεθᾰ νεύσησθε νεύσωνται
optative νευσαίμην νεύσαιο νεύσαιτο νεύσαισθον νευσαίσθην νευσαίμεθᾰ νεύσαισθε νεύσαιντο
imperative   νεῦσαι νευσᾰ́σθω νεύσᾰσθον νευσᾰ́σθων   νεύσᾰσθε νευσᾰ́σθων
passive indicative ἐνεύθην ἐνεύθης ἐνεύθη ἐνεύθητον ἐνευθήτην ἐνεύθημεν ἐνεύθητε ἐνεύθησᾰν
subjunctive νευθῶ νευθῇς νευθῇ νευθῆτον νευθῆτον νευθῶμεν νευθῆτε νευθῶσῐ(ν)
optative νευθείην νευθείης νευθείη νευθεῖτον,
νευθείητον		 νευθείτην,
νευθειήτην		 νευθεῖμεν,
νευθείημεν		 νευθεῖτε,
νευθείητε		 νευθεῖεν,
νευθείησᾰν
imperative   νεύθητῐ νευθήτω νεύθητον νευθήτων   νεύθητε νευθέντων
active middle passive
infinitive νεῦσαι νεύσᾰσθαι νευθῆναι
participle m νεύσᾱς νευσᾰ́μενος νευθείς
f νεύσᾱσᾰ νευσᾰμένη νευθεῖσᾰ
n νεῦσᾰν νευσᾰ́μενον νευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: νεῦσᾰ, νευσᾰ́μην, νεύθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεῦσᾰ νεῦσᾰς νεῦσε(ν) νεύσᾰτον νευσᾰ́την νεύσᾰμεν νεύσᾰτε νεῦσᾰν
subjunctive νεύσω,
νεύσωμῐ		 νεύσῃς,
νεύσῃσθᾰ		 νεύσῃ,
νεύσῃσῐ		 νεύσητον νεύσητον νεύσωμεν νεύσητε νεύσωσῐ(ν)
optative νεύσαιμῐ νεύσαις,
νεύσαισθᾰ,
νεύσειᾰς		 νεύσειε(ν),
νεύσαι		 νευσεῖτον νευσείτην νευσεῖμεν νευσεῖτε νευσεῖεν
imperative   νεῦσον νευσᾰ́τω νεύσᾰτον νευσᾰ́των   νεύσᾰτε νευσᾰ́ντων
middle indicative νευσᾰ́μην νεύσᾰο νεύσᾰτο νεύσᾰσθον νευσᾰ́σθην νευσᾰ́με(σ)θᾰ νεύσᾰσθε νεύσᾰντο
subjunctive νεύσωμαι νεύσηαι νεύσηται νεύσησθον νεύσησθον νευσώμε(σ)θᾰ νεύσησθε νεύσωνται
optative νευσαίμην νεύσαιο νεύσαιτο νεύσαισθον νευσαίσθην νευσαίμε(σ)θᾰ νεύσαισθε νευσαίᾰτο
imperative   νεῦσαι νευσᾰ́σθω νεύσᾰσθον νευσᾰ́σθων   νεύσᾰσθε νευσᾰ́σθων
passive indicative νεύθην νεύθης νεύθη νεύθητον νευθήτην νεύθημεν νεύθητε νεύθησᾰν,
νεῦθεν
subjunctive νευθῶ νευθῇς νευθῇ νευθῆτον νευθῆτον νευθῶμεν νευθῆτε νευθῶσῐ(ν)
optative νευθείην νευθείης νευθείη νευθεῖτον,
νευθείητον		 νευθείτην,
νευθειήτην		 νευθεῖμεν,
νευθείημεν		 νευθεῖτε,
νευθείητε		 νεύθειεν,
νευθείησᾰν
imperative   νεύθητῐ νευθήτω νεύθητον νευθήτων   νεύθητε νευθέντων
active middle passive
infinitive νεῦσαι/νευσᾰ́μεν/νευσᾰμέναι νεύσᾰσθαι νευθῆναι/νευθήμεναι
participle m νεύσᾱς νευσᾰ́μενος νευθείς
f νεύσᾱσᾰ νευσᾰμένη νευθεῖσᾰ
n νεῦσᾰν νευσᾰ́μενον νευθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νένευκᾰ, νένευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νένευκᾰ νένευκᾰς νένευκε(ν) νενεύκᾰτον νενεύκᾰτον νενεύκᾰμεν νενεύκᾰτε νενεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive νενεύκω νενεύκῃς νενεύκῃ νενεύκητον νενεύκητον νενεύκωμεν νενεύκητε νενεύκωσῐ(ν)
optative νενεύκοιμῐ,
νενευκοίην		 νενεύκοις,
νενευκοίης		 νενεύκοι,
νενευκοίη		 νενεύκοιτον νενευκοίτην νενεύκοιμεν νενεύκοιτε νενεύκοιεν
imperative   νένευκε νενευκέτω νενεύκετον νενευκέτων   νενεύκετε νενευκόντων
middle/
passive		 indicative νένευμαι νένευσαι νένευται νένευσθον νένευσθον νενεύμεθᾰ νένευσθε νένευνται
subjunctive νενευμένος ὦ νενευμένος ᾖς νενευμένος ᾖ νενευμένω ἦτον νενευμένω ἦτον νενευμένοι ὦμεν νενευμένοι ἦτε νενευμένοι ὦσῐ(ν)
optative νενευμένος εἴην νενευμένος εἴης νενευμένος εἴη νενευμένω εἴητον/εἶτον νενευμένω εἰήτην/εἴτην νενευμένοι εἴημεν/εἶμεν νενευμένοι εἴητε/εἶτε νενευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   νένευσο νενεύσθω νένευσθον νενεύσθων   νένευσθε νενεύσθων
active middle/passive
infinitive νενευκέναι νενεῦσθαι
participle m νενευκώς νενευμένος
f νενευκυῖᾰ νενευμένη
n νενευκός νενευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀνᾰνεύω (ananeúō)
  • ἐκνεύω (ekneúō)
  • ἐπῐνεύω (epineúō)
  • κᾰτᾰνεύω (kataneúō)
  • νεῦμᾰ (neûma)
  • νευστᾰ́ζω (neustázō)
  • νευστῐκός (neustikós)
  • νεῦσῐς (neûsis)
  • σῠννεύω (sunneúō)

Further reading
  • “νεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “νεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “νεύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • νεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • νεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.