μονόλιθος
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mo.nó.li.tʰos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /moˈno.li.tʰos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /moˈno.li.θos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /moˈno.li.θos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /moˈno.li.θos/
Adjective
μονόλιθος • (monólithos) m or f (neuter μονόλιθον); second declension
- made of one stone
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | μονόλιθος monólithos |
μονόλιθον monólithon |
μονολίθω monolíthō |
μονολίθω monolíthō |
μονόλιθοι monólithoi |
μονόλιθᾰ monólitha | ||||||||
| Genitive | μονολίθου monolíthou |
μονολίθου monolíthou |
μονολίθοιν monolíthoin |
μονολίθοιν monolíthoin |
μονολίθων monolíthōn |
μονολίθων monolíthōn | ||||||||
| Dative | μονολίθῳ monolíthōi |
μονολίθῳ monolíthōi |
μονολίθοιν monolíthoin |
μονολίθοιν monolíthoin |
μονολίθοις monolíthois |
μονολίθοις monolíthois | ||||||||
| Accusative | μονόλιθον monólithon |
μονόλιθον monólithon |
μονολίθω monolíthō |
μονολίθω monolíthō |
μονολίθους monolíthous |
μονόλιθᾰ monólitha | ||||||||
| Vocative | μονόλιθε monólithe |
μονόλιθον monólithon |
μονολίθω monolíthō |
μονολίθω monolíthō |
μονόλιθοι monólithoi |
μονόλιθᾰ monólitha | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| μονολίθως monolíthōs |
μονολιθότερος monolithóteros |
μονολιθότᾰτος monolithótatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Further reading
- “μονόλιθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “μονόλιθος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- μονόλιθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
Also as in Ancient Greek μονόλιθος (monólithos, adjective). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “Senses from French monolithe?”) μονό- (monó-, “mono-”) + λίθος (líthos, “stone”).
Pronunciation
- IPA(key): /moˈno.li.θos/
- Hyphenation: μο‧νό‧λι‧θος
Noun
μονόλιθος • (monólithos) m (plural μονόλιθοι)
- huge stone
- huge object made up of only on piece of stone, monolith
Declension
declension of μονόλιθος
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | μονόλιθος • | μονόλιθοι • |
| genitive | μονολίθου • | μονολίθων • |
| accusative | μονόλιθο • | μονολίθους • |
| vocative | μονόλιθε • | μονόλιθοι • |
Related terms
- μεγάλιθος m (megálithos) (archaeology)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.