μηχανικός

Ancient Greek

Etymology

From μηχανή (mēkhanḗ) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mɛː.kʰa.ni.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me̝.kʰa.niˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/

Adjective

μηχᾰνῐκός • (mēkhanikós) m (feminine μηχᾰνῐκή, neuter μηχᾰνῐκόν); first/second declension

ingenious, resourceful
of or pertaining to machines, mechanical

Inflection

First and second declension of μηχανικός; μηχανική; μηχανικόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μηχανικός mēkhanikós	μηχανική mēkhanikḗ	μηχανικόν mēkhanikón	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικοί mēkhanikoí	μηχανικαί mēkhanikaí	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Genitive	μηχανικοῦ mēkhanikoû	μηχανικῆς mēkhanikês	μηχανικοῦ mēkhanikoû	μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικαῖν mēkhanikaîn	μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικῶν mēkhanikôn	μηχανικῶν mēkhanikôn	μηχανικῶν mēkhanikôn
Dative	μηχανικῷ mēkhanikôi	μηχανικῇ mēkhanikêi	μηχανικῷ mēkhanikôi	μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικαῖν mēkhanikaîn	μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικοῖς mēkhanikoîs	μηχανικαῖς mēkhanikaîs	μηχανικοῖς mēkhanikoîs
Accusative	μηχανικόν mēkhanikón	μηχανικήν mēkhanikḗn	μηχανικόν mēkhanikón	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικούς mēkhanikoús	μηχανικᾱ́ς mēkhanikā́s	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Vocative	μηχανικέ mēkhaniké	μηχανική mēkhanikḗ	μηχανικόν mēkhanikón	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικοί mēkhanikoí	μηχανικαί mēkhanikaí	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μηχανικῶς mēkhanikôs			μηχανικότερος mēkhanikóteros			μηχανικότᾰτος mēkhanikótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“μηχανικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“μηχανικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
μηχανικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek μηχανικός (mēkhanikós).

Noun

μηχανικός • (michanikós) m or f (plural μηχανικοί)

(engineering) engineer, mechanic

Declension

declension of μηχανικός

case \ number	singular	plural
nominative	μηχανικός •	μηχανικοί •
genitive	μηχανικού •	μηχανικών •
accusative	μηχανικό •	μηχανικούς •
vocative	μηχανικέ •	μηχανικοί •

Related terms

αρχιμηχανικός m (archimichanikós, “chief engineer”)
αερομηχανικός m (aeromichanikós, “aircraft mechanic, aero engineer”)
πολιτικός μηχανικός m (politikós michanikós, “civil engineer”)
and see: μηχανή f (michaní, “machine”)

Descendants

→ Aromanian: mihanico

Adjective

μηχανικός • (michanikós) m (feminine μηχανική, neuter μηχανικό)

mechanical, machine

Declension

Declension of μηχανικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μηχανικός •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικοί •	μηχανικές •	μηχανικά •
genitive	μηχανικού •	μηχανικής •	μηχανικού •	μηχανικών •	μηχανικών •	μηχανικών •
accusative	μηχανικό •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικούς •	μηχανικές •	μηχανικά •
vocative	μηχανικέ •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικοί •	μηχανικές •	μηχανικά •

Derived terms

μηχανικό μολύβι n (michanikó molývi, “propelling pencil”)

μηχανικός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

References

Greek

Etymology

Noun

Declension

Related terms

Descendants

Adjective

Declension

Derived terms

Further reading