μετανοέω

Ancient Greek

Etymology

From μετᾰ- (meta-, prefix indicating change) +‎ νοέω (noéō, “perceive by the eyes, observe”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ta.no.é.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ta.noˈe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ta.noˈe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ta.noˈe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ta.noˈe.o/

Verb

μετᾰνοέω • (metanoéō)

to perceive afterwards or too late
- 540 BCE – 450 BCE, Epicharmus, Collected Works 280
- 460 BCE – 370 BCE, Democritus, Collected Works 66
to change one's mind or purpose
- 380 BCE, Plato, Euthydemus 279C
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.1.3
to repent
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 4.12
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 5.91
- New Testament, Acts of the Apostles 8:22
- New Testament, Revelation 9:20
- 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 12:21
- 125 CE – 200 CE, Lucian, The Dance 84
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Galba 6
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Amores (Affairs of the Heart) 36

Conjugation

Present: μετᾰνοέω, μετᾰνοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μετᾰνοέω	μετᾰνοέεις	μετᾰνοέει	μετᾰνοέετον	μετᾰνοέετον	μετᾰνοέομεν	μετᾰνοέετε	μετᾰνοέουσῐ(ν)
	subjunctive	μετᾰνοέω	μετᾰνοέῃς	μετᾰνοέῃ	μετᾰνοέητον	μετᾰνοέητον	μετᾰνοέωμεν	μετᾰνοέητε	μετᾰνοέωσῐ(ν)
	optative	μετᾰνοέοιμῐ	μετᾰνοέοις	μετᾰνοέοι	μετᾰνοέοιτον	μετᾰνοεοίτην	μετᾰνοέοιμεν	μετᾰνοέοιτε	μετᾰνοέοιεν
	imperative		μετᾰνόεε	μετᾰνοεέτω	μετᾰνοέετον	μετᾰνοεέτων		μετᾰνοέετε	μετᾰνοεόντων
middle/ passive	indicative	μετᾰνοέομαι	μετᾰνοέῃ, μετᾰνοέει	μετᾰνοέεται	μετᾰνοέεσθον	μετᾰνοέεσθον	μετᾰνοεόμεθᾰ	μετᾰνοέεσθε	μετᾰνοέονται
	subjunctive	μετᾰνοέωμαι	μετᾰνοέῃ	μετᾰνοέηται	μετᾰνοέησθον	μετᾰνοέησθον	μετᾰνοεώμεθᾰ	μετᾰνοέησθε	μετᾰνοέωνται
	optative	μετᾰνοεοίμην	μετᾰνοέοιο	μετᾰνοέοιτο	μετᾰνοέοισθον	μετᾰνοεοίσθην	μετᾰνοεοίμεθᾰ	μετᾰνοέοισθε	μετᾰνοέοιντο
	imperative		μετᾰνοέου	μετᾰνοεέσθω	μετᾰνοέεσθον	μετᾰνοεέσθων		μετᾰνοέεσθε	μετᾰνοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μετᾰνοέειν				μετᾰνοέεσθαι
participle	m	μετᾰνοέων				μετᾰνοεόμενος
	f	μετᾰνοέουσᾰ				μετᾰνοεομένη
	n	μετᾰνοέον				μετᾰνοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: μετᾰνοῶ, μετᾰνοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μετᾰνοῶ	μετᾰνοεῖς	μετᾰνοεῖ	μετᾰνοεῖτον	μετᾰνοεῖτον	μετᾰνοοῦμεν	μετᾰνοεῖτε	μετᾰνοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	μετᾰνοῶ	μετᾰνοῇς	μετᾰνοῇ	μετᾰνοῆτον	μετᾰνοῆτον	μετᾰνοῶμεν	μετᾰνοῆτε	μετᾰνοῶσῐ(ν)
	optative	μετᾰνοοίην, μετᾰνοοῖμῐ	μετᾰνοοίης, μετᾰνοοῖς	μετᾰνοοίη, μετᾰνοοῖ	μετᾰνοοῖτον, μετᾰνοοίητον	μετᾰνοοίτην, μετᾰνοοιήτην	μετᾰνοοῖμεν, μετᾰνοοίημεν	μετᾰνοοῖτε, μετᾰνοοίητε	μετᾰνοοῖεν, μετᾰνοοίησᾰν
	imperative		μετᾰνόει	μετᾰνοείτω	μετᾰνοεῖτον	μετᾰνοείτων		μετᾰνοεῖτε	μετᾰνοούντων
middle/ passive	indicative	μετᾰνοοῦμαι	μετᾰνοεῖ, μετᾰνοῇ	μετᾰνοεῖται	μετᾰνοεῖσθον	μετᾰνοεῖσθον	μετᾰνοούμεθᾰ	μετᾰνοεῖσθε	μετᾰνοοῦνται
	subjunctive	μετᾰνοῶμαι	μετᾰνοῇ	μετᾰνοῆται	μετᾰνοῆσθον	μετᾰνοῆσθον	μετᾰνοώμεθᾰ	μετᾰνοῆσθε	μετᾰνοῶνται
	optative	μετᾰνοοίμην	μετᾰνοοῖο	μετᾰνοοῖτο	μετᾰνοοῖσθον	μετᾰνοοίσθην	μετᾰνοοίμεθᾰ	μετᾰνοοῖσθε	μετᾰνοοῖντο
	imperative		μετᾰνοοῦ	μετᾰνοείσθω	μετᾰνοεῖσθον	μετᾰνοείσθων		μετᾰνοεῖσθε	μετᾰνοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		μετᾰνοεῖν				μετᾰνοεῖσθαι
participle	m	μετᾰνοῶν				μετᾰνοούμενος
	f	μετᾰνοοῦσᾰ				μετᾰνοουμένη
	n	μετᾰνοοῦν				μετᾰνοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

μετᾰ́νοιᾰ (metánoia)