μειόω

Ancient Greek

Etymology

From μείων (meíōn, “lesser”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation
 

Verb

μειόω • (meióō)

  1. to lessen, diminish, subtract, temper
    • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 9.20.3:
      ποτὲ δὲ πάλιν ἐπὶ τῶν αὐτῶν σχημάτων μένοντας αὔξειν ἢ μειοῦν τὸ περιλαμβανόμενον τῇ στρατοπεδείᾳ χωρίον, κατὰ λόγον ἀεὶ τῶν προσγινομένων ἢ τῶν χωριζομένων ἐκ τῆς παρεμβολῆς:
      potè dè pálin epì tôn autôn skhēmátōn ménontas aúxein ḕ meioûn tò perilambanómenon têi stratopedeíāi khōríon, katà lógon aeì tôn prosginoménōn ḕ tôn khōrizoménōn ek tês parembolês:
      • Translation by Evelyn Shirley Shuckburgh
        at other times to keep the same shape in the parts, and to increase or diminish the whole area on which the camp stands, adding or subtracting from all proportionally
    Antonyms: αὔξω (aúxō), αὐξάνω (auxánō)
    1. to put down, degrade, to lessen in honor
      • 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, Bibliotheca 11.77.6:
        Ἐφιάλτης ὁ Σοφωνίδου, δημαγωγὸς ὢν καὶ τὸ πλῆθος παροξύνας κατὰ τῶν Ἀρεοπαγιτῶν, ἔπεισε τὸν δῆμον ψηφίσματι μειῶσαι τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλήν
        Ephiáltēs ho Sophōnídou, dēmagōgòs ṑn kaì tò plêthos paroxúnas katà tôn Areopagitôn, épeise tòn dêmon psēphísmati meiôsai tḕn ex Areíou págou boulḗn
        Ephialtes the son of Sophonides, who, being a popular leader, had provoked the masses to anger against the Areopagites, persuaded the Assembly to vote to curtail the power of the Council of the Areopagus
    2. to demean, disparage, to lessen by words
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 6.3.17:
        διηγοῦ, ὦ Ἀράσπα: καὶ μηδὲν ἐλάττου τοῦ ἀληθοῦς μηδὲ μείου τὰ τῶν πολεμίων. κρεῖττον γὰρ μείζω οἰηθέντας μείονα ἰδεῖν ἢ μείω ἀκούσαντας ἰσχυρότερα εὑρίσκειν.
        diēgoû, ô Aráspa: kaì mēdèn eláttou toû alēthoûs mēdè meíou tà tôn polemíōn. kreîtton gàr meízō oiēthéntas meíona ideîn ḕ meíō akoúsantas iskhurótera heurískein.
        • Translation by Walter Miller
          Tell us, Araspas, what it is of the first importance for us to know; and do not detract anything from the truth nor underrate the real strength of the enemy. For it is better for us to think it greater and find it less than to hear that it is less and find it really more formidable.
      Antonym: μεγαλύνω (megalúnō)
  2. (passive voice) to worsen, to become weaker (with accusative of specification to denote the thing one has worsened in)
    • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.8.1:
      εἶτα ὅτι τὸ μὲν ἀχθεινότατόν τε τοῦ βίου καὶ ἐν ᾧ πάντες τὴν διάνοιαν μειοῦνται ἀπέλιπεν
      eîta hóti tò mèn akhtheinótatón te toû bíou kaì en hôi pántes tḕn diánoian meioûntai apélipen
      • Translation by Edgar Cardew Marchant
        Secondly, he escaped the most irksome stage of life and the inevitable diminution of mental powers
    1. (with genitive) to fall short of
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.5.65:
        εἰ δέ τι ἄρα τῆς τοῦ σώματος ἰσχύος μειοῦσθαι δοκοῦσιν, ὁ σίδηρος ἀνισοῖ τοὺς ἀσθενεῖς τοῖς ἰσχυροῖς ἐν τῷ πολέμῳ
        ei dé ti ára tês toû sṓmatos iskhúos meioûsthai dokoûsin, ho sídēros anisoî toùs astheneîs toîs iskhuroîs en tôi polémōi
        • Translation by Walter Miller
          And if it is thought with some justice that they are inferior in bodily strength, yet on the field of battle steel makes the weak equal to the strong

Conjugation
   Present: μειῶ, μειοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μειῶ μειοῖς μειοῖ μειοῦτον μειοῦτον μειοῦμεν μειοῦτε μειοῦσῐ(ν)
subjunctive μειῶ μειοῖς μειοῖ μειῶτον μειῶτον μειῶμεν μειῶτε μειῶσῐ(ν)
optative μειοίην,
μειοῖμῐ		 μειοίης,
μειοῖς		 μειοίη,
μειοῖ		 μειοῖτον,
μειοίητον		 μειοίτην,
μειοιήτην		 μειοῖμεν,
μειοίημεν		 μειοῖτε,
μειοίητε		 μειοῖεν,
μειοίησᾰν
imperative   μείου μειούτω μειοῦτον μειούτων   μειοῦτε μειούντων
middle/
passive		 indicative μειοῦμαι μειοῖ μειοῦται μειοῦσθον μειοῦσθον μειούμεθᾰ μειοῦσθε μειοῦνται
subjunctive μειῶμαι μειοῖ μειῶται μειῶσθον μειῶσθον μειώμεθᾰ μειῶσθε μειῶνται
optative μειοίμην μειοῖο μειοῖτο μειοῖσθον μειοίσθην μειοίμεθᾰ μειοῖσθε μειοῖντο
imperative   μειοῦ μειούσθω μειοῦσθον μειούσθων   μειοῦσθε μειούσθων
active middle/passive
infinitive μειοῦν μειοῦσθαι
participle m μειῶν μειούμενος
f μειοῦσᾰ μειουμένη
n μειοῦν μειούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμείουν, ἐμειούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμείουν ἐμείους ἐμείου ἐμειοῦτον ἐμειούτην ἐμειοῦμεν ἐμειοῦτε ἐμείουν
middle/
passive		 indicative ἐμειούμην ἐμειοῦ ἐμειοῦτο ἐμειοῦσθον ἐμειούσθην ἐμειούμεθᾰ ἐμειοῦσθε ἐμειοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μειώσω, μειώσομαι, μειωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μειώσω μειώσεις μειώσει μειώσετον μειώσετον μειώσομεν μειώσετε μειώσουσῐ(ν)
optative μειώσοιμῐ μειώσοις μειώσοι μειώσοιτον μειωσοίτην μειώσοιμεν μειώσοιτε μειώσοιεν
middle indicative μειώσομαι μειώσῃ,
μειώσει		 μειώσεται μειώσεσθον μειώσεσθον μειωσόμεθᾰ μειώσεσθε μειώσονται
optative μειωσοίμην μειώσοιο μειώσοιτο μειώσοισθον μειωσοίσθην μειωσοίμεθᾰ μειώσοισθε μειώσοιντο
passive indicative μειωθήσομαι μειωθήσῃ μειωθήσεται μειωθήσεσθον μειωθήσεσθον μειωθησόμεθᾰ μειωθήσεσθε μειωθήσονται
optative μειωθησοίμην μειωθήσοιο μειωθήσοιτο μειωθήσοισθον μειωθησοίσθην μειωθησοίμεθᾰ μειωθήσοισθε μειωθήσοιντο
active middle passive
infinitive μειώσειν μειώσεσθαι μειωθήσεσθαι
participle m μειώσων μειωσόμενος μειωθησόμενος
f μειώσουσᾰ μειωσομένη μειωθησομένη
n μειῶσον μειωσόμενον μειωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμείωσᾰ, ἐμειωσᾰ́μην, ἐμειώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμείωσᾰ ἐμείωσᾰς ἐμείωσε(ν) ἐμειώσᾰτον ἐμειωσᾰ́την ἐμειώσᾰμεν ἐμειώσᾰτε ἐμείωσᾰν
subjunctive μειώσω μειώσῃς μειώσῃ μειώσητον μειώσητον μειώσωμεν μειώσητε μειώσωσῐ(ν)
optative μειώσαιμῐ μειώσειᾰς,
μειώσαις		 μειώσειε(ν),
μειώσαι		 μειώσαιτον μειωσαίτην μειώσαιμεν μειώσαιτε μειώσειᾰν,
μειώσαιεν
imperative   μείωσον μειωσᾰ́τω μειώσᾰτον μειωσᾰ́των   μειώσᾰτε μειωσᾰ́ντων
middle indicative ἐμειωσᾰ́μην ἐμειώσω ἐμειώσᾰτο ἐμειώσᾰσθον ἐμειωσᾰ́σθην ἐμειωσᾰ́μεθᾰ ἐμειώσᾰσθε ἐμειώσᾰντο
subjunctive μειώσωμαι μειώσῃ μειώσηται μειώσησθον μειώσησθον μειωσώμεθᾰ μειώσησθε μειώσωνται
optative μειωσαίμην μειώσαιο μειώσαιτο μειώσαισθον μειωσαίσθην μειωσαίμεθᾰ μειώσαισθε μειώσαιντο
imperative   μείωσαι μειωσᾰ́σθω μειώσᾰσθον μειωσᾰ́σθων   μειώσᾰσθε μειωσᾰ́σθων
passive indicative ἐμειώθην ἐμειώθης ἐμειώθη ἐμειώθητον ἐμειωθήτην ἐμειώθημεν ἐμειώθητε ἐμειώθησᾰν
subjunctive μειωθῶ μειωθῇς μειωθῇ μειωθῆτον μειωθῆτον μειωθῶμεν μειωθῆτε μειωθῶσῐ(ν)
optative μειωθείην μειωθείης μειωθείη μειωθεῖτον,
μειωθείητον		 μειωθείτην,
μειωθειήτην		 μειωθεῖμεν,
μειωθείημεν		 μειωθεῖτε,
μειωθείητε		 μειωθεῖεν,
μειωθείησᾰν
imperative   μειώθητῐ μειωθήτω μειώθητον μειωθήτων   μειώθητε μειωθέντων
active middle passive
infinitive μειῶσαι μειώσᾰσθαι μειωθῆναι
participle m μειώσᾱς μειωσᾰ́μενος μειωθείς
f μειώσᾱσᾰ μειωσᾰμένη μειωθεῖσᾰ
n μειῶσᾰν μειωσᾰ́μενον μειωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐμείωκᾰ, ἐμείωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμείωκᾰ ἐμείωκᾰς ἐμείωκε(ν) ἐμειώκᾰτον ἐμειώκᾰτον ἐμειώκᾰμεν ἐμειώκᾰτε ἐμειώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐμειώκω ἐμειώκῃς ἐμειώκῃ ἐμειώκητον ἐμειώκητον ἐμειώκωμεν ἐμειώκητε ἐμειώκωσῐ(ν)
optative ἐμειώκοιμῐ,
ἐμειωκοίην		 ἐμειώκοις,
ἐμειωκοίης		 ἐμειώκοι,
ἐμειωκοίη		 ἐμειώκοιτον ἐμειωκοίτην ἐμειώκοιμεν ἐμειώκοιτε ἐμειώκοιεν
imperative   ἐμείωκε ἐμειωκέτω ἐμειώκετον ἐμειωκέτων   ἐμειώκετε ἐμειωκόντων
middle/
passive		 indicative ἐμείωμαι ἐμείωσαι ἐμείωται ἐμείωσθον ἐμείωσθον ἐμειώμεθᾰ ἐμείωσθε ἐμείωνται
subjunctive ἐμειωμένος ὦ ἐμειωμένος ᾖς ἐμειωμένος ᾖ ἐμειωμένω ἦτον ἐμειωμένω ἦτον ἐμειωμένοι ὦμεν ἐμειωμένοι ἦτε ἐμειωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐμειωμένος εἴην ἐμειωμένος εἴης ἐμειωμένος εἴη ἐμειωμένω εἴητον/εἶτον ἐμειωμένω εἰήτην/εἴτην ἐμειωμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐμειωμένοι εἴητε/εἶτε ἐμειωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐμείωσο ἐμειώσθω ἐμείωσθον ἐμειώσθων   ἐμείωσθε ἐμειώσθων
active middle/passive
infinitive ἐμειωκέναι ἐμειῶσθαι
participle m ἐμειωκώς ἐμειωμένος
f ἐμειωκυῖᾰ ἐμειωμένη
n ἐμειωκός ἐμειωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμειώκειν, ἐμειώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμειώκειν,
ἐμειώκη		 ἐμειώκεις,
ἐμειώκης		 ἐμειώκει(ν) ἐμειώκετον ἐμειωκέτην ἐμειώκεμεν ἐμειώκετε ἐμειώκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐμειώμην ἐμείωσο ἐμείωτο ἐμείωσθον ἐμειώσθην ἐμειώμεθᾰ ἐμείωσθε ἐμείωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants
  • Greek: μειώνω (meióno)

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.