μαγνήτης

Greek

Noun

μαγνήτης • (magnítis) m (plural μαγνήτες)

  1. magnet

Declension
declension of μαγνήτης
case     \     number singular plural
nominative μαγνήτης • μαγνήτες •
genitive μαγνήτη • μαγνητών •
accusative μαγνήτη • μαγνήτες •
vocative μαγνήτη • μαγνήτες •
  • ηλεκτρομαγνήτης m (ilektromagnítis, “electromagnet”)
  • ηλεκτρομαγνητικός (ilektromagnitikós, “electromagnetic”, adjective)
  • ηλεκτρομαγνητισμός m (ilektromagnitismós, “electromagentism”)
  • μαγνητίζω (magnitízo, “I magnetise”)
  • μαγνητική ροή f (magnitikí roḯ, “magnetic flux”)
  • μαγνητικό πεδίο n (magnitikó pedío, “magnetic field”)
  • μαγνητικός (magnitikós, “magnetic”, adjective)
  • μαγνήτιση f (magnítisi, “magnetism”)
  • μαγνητισμός m (magnitismós, “magnetism”)
  • μαγνητοηλεκτρικός (magnitoïlektrikós)
  • μαγνητοσκόπηση f (magnitoskópisi, “telerecording/recording”)
  • μαγνητοσκοπώ (magnitoskopó, “I telerecord”)
  • μαγνητοταινία f (magnitotainía, “magnetic tape”)
  • μαγνητοφώνηση f (magnitofónisi, “recording/tape recording”)
  • μαγνητόφωνο n (magnitófono, “recorder/tape recorder”)
  • μαγνητοφωνώ (magnitofonó, “I record/tape record”)
  • and see: απομαγνητίζω (apomagnitízo, “to demagnetise”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.