κεράτινος

Ancient Greek

Etymology

From κέρας (kéras, “horn”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rǎː.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈra.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈra.ti.nos/

Adjective

κερᾱ́τῐνος • (kerā́tinos) m (feminine κερᾱτίνη, neuter κερᾱ́τῐνον); first/second declension

made of horn

Inflection

First and second declension of κερᾱ́τῐνος; κερᾱτῐ́νη; κερᾱ́τῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κερᾱ́τῐνος kerā́tinos	κερᾱτῐ́νη kerātínē	κερᾱ́τῐνον kerā́tinon	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātínā	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱ́τῐνοι kerā́tinoi	κερᾱ́τῐναι kerā́tinai	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tina
Genitive	κερᾱτῐ́νου kerātínou	κερᾱτῐ́νης kerātínēs	κερᾱτῐ́νου kerātínou	κερᾱτῐ́νοιν kerātínoin	κερᾱτῐ́ναιν kerātínain	κερᾱτῐ́νοιν kerātínoin	κερᾱτῐ́νων kerātínōn	κερᾱτῐ́νων kerātínōn	κερᾱτῐ́νων kerātínōn
Dative	κερᾱτῐ́νῳ kerātínōi	κερᾱτῐ́νῃ kerātínēi	κερᾱτῐ́νῳ kerātínōi	κερᾱτῐ́νοιν kerātínoin	κερᾱτῐ́ναιν kerātínain	κερᾱτῐ́νοιν kerātínoin	κερᾱτῐ́νοις kerātínois	κερᾱτῐ́ναις kerātínais	κερᾱτῐ́νοις kerātínois
Accusative	κερᾱ́τῐνον kerā́tinon	κερᾱτῐ́νην kerātínēn	κερᾱ́τῐνον kerā́tinon	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātínā	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱτῐ́νους kerātínous	κερᾱτῐ́νᾱς kerātínās	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tina
Vocative	κερᾱ́τῐνε kerā́tine	κερᾱτῐ́νη kerātínē	κερᾱ́τῐνον kerā́tinon	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱτῐ́νᾱ kerātínā	κερᾱτῐ́νω kerātínō	κερᾱ́τῐνοι kerā́tinoi	κερᾱ́τῐναι kerā́tinai	κερᾱ́τῐνᾰ kerā́tina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κερᾱτῐ́νως kerātínōs			κερᾱτῐνώτερος kerātinṓteros			κερᾱτῐνώτᾰτος kerātinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.