κατοίκιος

Ancient Greek

Etymology

From κατοικίς (katoikís) +‎ -ιος (-ios)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tǒi̯.ki.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈty.ki.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈty.ci.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈty.ci.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈti.ci.os/

Adjective

κᾰτοίκῐος • (katoíkios) m (feminine κᾰτοικῐ́ᾱ, neuter κᾰτοίκῐον); first/second declension

belonging to the household

Inflection

First and second declension of κᾰτοίκῐος; κᾰτοικῐ́ᾱ; κᾰτοίκῐον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κᾰτοίκῐος katoíkios	κᾰτοικῐ́ᾱ katoikíā	κᾰτοίκῐον katoíkion	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοικῐ́ᾱ katoikíā	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοίκῐοι katoíkioi	κᾰτοίκῐαι katoíkiai	κᾰτοίκῐᾰ katoíkia
Genitive	κᾰτοικῐ́ου katoikíou	κᾰτοικῐ́ᾱς katoikíās	κᾰτοικῐ́ου katoikíou	κᾰτοικῐ́οιν katoikíoin	κᾰτοικῐ́αιν katoikíain	κᾰτοικῐ́οιν katoikíoin	κᾰτοικῐ́ων katoikíōn	κᾰτοικῐ́ων katoikíōn	κᾰτοικῐ́ων katoikíōn
Dative	κᾰτοικῐ́ῳ katoikíōi	κᾰτοικῐ́ᾳ katoikíāi	κᾰτοικῐ́ῳ katoikíōi	κᾰτοικῐ́οιν katoikíoin	κᾰτοικῐ́αιν katoikíain	κᾰτοικῐ́οιν katoikíoin	κᾰτοικῐ́οις katoikíois	κᾰτοικῐ́αις katoikíais	κᾰτοικῐ́οις katoikíois
Accusative	κᾰτοίκῐον katoíkion	κᾰτοικῐ́ᾱν katoikíān	κᾰτοίκῐον katoíkion	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοικῐ́ᾱ katoikíā	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοικῐ́ους katoikíous	κᾰτοικῐ́ᾱς katoikíās	κᾰτοίκῐᾰ katoíkia
Vocative	κᾰτοίκῐε katoíkie	κᾰτοικῐ́ᾱ katoikíā	κᾰτοίκῐον katoíkion	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοικῐ́ᾱ katoikíā	κᾰτοικῐ́ω katoikíō	κᾰτοίκῐοι katoíkioi	κᾰτοίκῐαι katoíkiai	κᾰτοίκῐᾰ katoíkia
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κᾰτοικῐ́ως katoikíōs			κᾰτοικῐώτερος katoikiṓteros			κᾰτοικῐώτᾰτος katoikiṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

κατοίκιος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading