καταπολεμώ

• καταπολεμάω (katapolemáo) (less frequent)

Learned borrowing from Ancient Greek καταπολεμῶ (katapolemô), contracted form of καταπολεμέω (katapoleméō). By surface analysis, κατα- (“against”) +‎ πολεμώ (“fight”).

• IPA^(key): /ka.ta.po.leˈmo/
• Hyphenation: κα‧τα‧πο‧λε‧μώ

καταπολεμώ • (katapolemó) (imperfect καταπολεμούσα, past καταπολέμησα, passive καταπολεμούμαι/καταπολεμιέμαι, p‑past καταπολεμήθηκα)^(note)

1. to fight, combat (against a habit, a situation) to eradicate it

   Οι κυτταροκίνες σε χαμηλές συγκεντρώσεις βοηθούν τον οργανισμό μας να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις.

   Oi kyttarokínes se chamilés sygkentróseis voïthoún ton organismó mas na katapolemísei tis loimóxeis.

   Cytokines in low concentrations help our body fight infections.

• Also a modern passive form καταπολεμώμαι (katapolemómai), as though from ancient -άω verbs.

This verb needs an inflection-table template.

• καταπολέμηση f (katapolémisi)
• and see: πολεμάω (polemáo, “I fight”) & πόλεμος m (pólemos, “war”)