κέστρα

Ancient Greek

From κεντέω (kentéō, “to sting, goad”) +‎ -τρα (-tra).

κέστρᾰ • (késtra) f (genitive κέστρᾱς); first declension

First declension of ἡ κέστρᾰ; τῆς κέστρᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κέστρᾰ hē késtra	τὼ κέστρᾱ tṑ késtrā	αἱ κέστραι hai késtrai
Genitive	τῆς κέστρᾱς tês késtrās	τοῖν κέστραιν toîn késtrain	τῶν κεστρῶν tôn kestrôn
Dative	τῇ κέστρᾳ têi késtrāi	τοῖν κέστραιν toîn késtrain	ταῖς κέστραις taîs késtrais
Accusative	τὴν κέστρᾰν tḕn késtran	τὼ κέστρᾱ tṑ késtrā	τᾱ̀ς κέστρᾱς tā̀s késtrās
Vocative	κέστρᾰ késtra	κέστρᾱ késtrā	κέστραι késtrai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.