κέδρινος

Ancient Greek

Etymology

From κέδρος (kédros, “cedar”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ké.dri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈke.dri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.ðri.nos/

Adjective

κέδρῐνος • (kédrinos) m (feminine κεδρίνη, neuter κέδρῐνον); first/second declension

made of cedar

Inflection

First and second declension of κέδρῐνος; κεδρῐ́νη; κέδρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κέδρῐνος kédrinos	κεδρῐ́νη kedrínē	κέδρῐνον kédrinon	κεδρῐ́νω kedrínō	κεδρῐ́νᾱ kedrínā	κεδρῐ́νω kedrínō	κέδρῐνοι kédrinoi	κέδρῐναι kédrinai	κέδρῐνᾰ kédrina
Genitive	κεδρῐ́νου kedrínou	κεδρῐ́νης kedrínēs	κεδρῐ́νου kedrínou	κεδρῐ́νοιν kedrínoin	κεδρῐ́ναιν kedrínain	κεδρῐ́νοιν kedrínoin	κεδρῐ́νων kedrínōn	κεδρῐ́νων kedrínōn	κεδρῐ́νων kedrínōn
Dative	κεδρῐ́νῳ kedrínōi	κεδρῐ́νῃ kedrínēi	κεδρῐ́νῳ kedrínōi	κεδρῐ́νοιν kedrínoin	κεδρῐ́ναιν kedrínain	κεδρῐ́νοιν kedrínoin	κεδρῐ́νοις kedrínois	κεδρῐ́ναις kedrínais	κεδρῐ́νοις kedrínois
Accusative	κέδρῐνον kédrinon	κεδρῐ́νην kedrínēn	κέδρῐνον kédrinon	κεδρῐ́νω kedrínō	κεδρῐ́νᾱ kedrínā	κεδρῐ́νω kedrínō	κεδρῐ́νους kedrínous	κεδρῐ́νᾱς kedrínās	κέδρῐνᾰ kédrina
Vocative	κέδρῐνε kédrine	κεδρῐ́νη kedrínē	κέδρῐνον kédrinon	κεδρῐ́νω kedrínō	κεδρῐ́νᾱ kedrínā	κεδρῐ́νω kedrínō	κέδρῐνοι kédrinoi	κέδρῐναι kédrinai	κέδρῐνᾰ kédrina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεδρῐ́νως kedrínōs			κεδρῐνώτερος kedrinṓteros			κεδρῐνώτᾰτος kedrinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.