κάγκελο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κάγκελον (kánkelon), from Latin cancellus.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkaŋɡelo/
Hyphenation: κά‧γκε‧λο

Noun

κάγκελο • (kágkelo) n (plural κάγκελα)

rail, railing, banister (horizontal bar extending between supports and used for support or as a barrier)
Κρατά το κάγκελο για να μην πέσεις.
Kratá to kágkelo gia na min péseis.
Hold onto the rail so you don't fall.
(architecture) baluster

Declension

declension of κάγκελο

case \ number	singular	plural
nominative	κάγκελο •	κάγκελα •
genitive	κάγκελου •	κάγκελων •
accusative	κάγκελο •	κάγκελα •
vocative	κάγκελο •	κάγκελα •

Synonyms

(rail, banister): κουπαστή f (koupastí)

Derived terms

της πουτάνας το κάγκελο (tis poutánas to kágkelo, “mayhem, all hell”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.