θολερός

See also: υγρός

Ancient Greek

Etymology

From θολ(ός) (thol(ós)) +‎ -ερός (-erós).[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰo.le.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰo.leˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θo.leˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θo.leˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θo.leˈros/

Adjective

θολερός • (tholerós) m (feminine θολερᾱ́, neuter θολερόν); first/second declension

muddy, turbid
Antonyms: καθαρός (katharós), λαμπρός (lamprós)

Inflection

First and second declension of θολερός; θολερᾱ́; θολερόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θολερός tholerós	θολερᾱ́ tholerā́	θολερόν tholerón	θολερώ tholerṓ	θολερᾱ́ tholerā́	θολερώ tholerṓ	θολεροί tholeroí	θολεραί tholeraí	θολερᾰ́ tholerá
Genitive	θολεροῦ tholeroû	θολερᾶς tholerâs	θολεροῦ tholeroû	θολεροῖν tholeroîn	θολεραῖν tholeraîn	θολεροῖν tholeroîn	θολερῶν tholerôn	θολερῶν tholerôn	θολερῶν tholerôn
Dative	θολερῷ tholerôi	θολερᾷ tholerâi	θολερῷ tholerôi	θολεροῖν tholeroîn	θολεραῖν tholeraîn	θολεροῖν tholeroîn	θολεροῖς tholeroîs	θολεραῖς tholeraîs	θολεροῖς tholeroîs
Accusative	θολερόν tholerón	θολερᾱ́ν tholerā́n	θολερόν tholerón	θολερώ tholerṓ	θολερᾱ́ tholerā́	θολερώ tholerṓ	θολερούς tholeroús	θολερᾱ́ς tholerā́s	θολερᾰ́ tholerá
Vocative	θολερέ tholeré	θολερᾱ́ tholerā́	θολερόν tholerón	θολερώ tholerṓ	θολερᾱ́ tholerā́	θολερώ tholerṓ	θολεροί tholeroí	θολεραί tholeraí	θολερᾰ́ tholerá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θολερῶς tholerôs			θολερώτερος tholerṓteros			θολερώτᾰτος tholerṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

s.v. "θολός" - θολερός - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre