δυσάρεστος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek δυσάρεστος (dusárestos, “cantankerous, cranky”), with semantic loan from French désagréable.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ðiˈsa.ɾe.stos/
  • Hyphenation: δυ‧σά‧ρε‧στος

Adjective

δυσάρεστος • (dysárestos) m (feminine δυσάρεστη, neuter δυσάρεστο)

  1. unpleasant, displeasing, disagreeable
    Antonym: ευχάριστος (efcháristos)

Declension
Declension of δυσάρεστος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative δυσάρεστος • δυσάρεστη • δυσάρεστο • δυσάρεστοι • δυσάρεστες • δυσάρεστα •
genitive δυσάρεστου • δυσάρεστης • δυσάρεστου • δυσάρεστων • δυσάρεστων • δυσάρεστων •
accusative δυσάρεστο • δυσάρεστη • δυσάρεστο • δυσάρεστους • δυσάρεστες • δυσάρεστα •
vocative δυσάρεστε • δυσάρεστη • δυσάρεστο • δυσάρεστοι • δυσάρεστες • δυσάρεστα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσάρεστος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσάρεστος, etc.)

Derived terms
  • δυσάρεστα (dysáresta, adverb)
  • δυσαρεστώ (dysarestó)

References
  1. δυσάρεστος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.