διδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈdo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈðo.me.nos/

Participle

δῐδόμενος • (didómenos) m (feminine δῐδομένη, neuter δῐδόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of δίδωμι (dídōmi)

Declension

First and second declension of δῐδόμενος; δῐδομένη; δῐδόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐδόμενος didómenos	δῐδομένη didoménē	δῐδόμενον didómenon	δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō	δῐδόμενοι didómenoi	δῐδόμεναι didómenai	δῐδόμενᾰ didómena
Genitive	δῐδομένου didoménou	δῐδομένης didoménēs	δῐδομένου didoménou	δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομέναιν didoménain	δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομένων didoménōn	δῐδομένων didoménōn	δῐδομένων didoménōn
Dative	δῐδομένῳ didoménōi	δῐδομένῃ didoménēi	δῐδομένῳ didoménōi	δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομέναιν didoménain	δῐδομένοιν didoménoin	δῐδομένοις didoménois	δῐδομέναις didoménais	δῐδομένοις didoménois
Accusative	δῐδόμενον didómenon	δῐδομένην didoménēn	δῐδόμενον didómenon	δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō	δῐδομένους didoménous	δῐδομένᾱς didoménās	δῐδόμενᾰ didómena
Vocative	δῐδόμενε didómene	δῐδομένη didoménē	δῐδόμενον didómenon	δῐδομένω didoménō	δῐδομένᾱ didoménā	δῐδομένω didoménō	δῐδόμενοι didómenoi	δῐδόμεναι didómenai	δῐδόμενᾰ didómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐδομένως didoménōs			δῐδομενώτερος didomenṓteros			δῐδομενώτᾰτος didomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.