δίκαιος

Ancient Greek

Etymology

From δῐ́κη (díkē, “custom, right”) +‎ -ῐος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dí.kai̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.kɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈði.cɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈði.ce.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.ce.os/

Adjective

δῐ́καιος • (díkaios) m (feminine δῐκαίᾱ, neuter δῐ́καιον); first/second declension

Inflection

First and second declension of δῐ́καιος; δῐκαίᾱ; δῐ́καιον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δῐ́καιος díkaios	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Genitive	δῐκαίου dikaíou	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐκαίου dikaíou	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn	δῐκαίων dikaíōn
Dative	δῐκαίῳ dikaíōi	δῐκαίᾳ dikaíāi	δῐκαίῳ dikaíōi	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίαιν dikaíain	δῐκαίοιν dikaíoin	δῐκαίοις dikaíois	δῐκαίαις dikaíais	δῐκαίοις dikaíois
Accusative	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίᾱν dikaíān	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίους dikaíous	δῐκαίᾱς dikaíās	δῐ́καιᾰ díkaia
Vocative	δῐ́καιε díkaie	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐ́καιον díkaion	δῐκαίω dikaíō	δῐκαίᾱ dikaíā	δῐκαίω dikaíō	δῐ́καιοι díkaioi	δῐ́καιαι díkaiai	δῐ́καιᾰ díkaia
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δῐκαίως dikaíōs			δῐκαιότερος dikaióteros			δῐκαιότᾰτος dikaiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

ἄδικος (ádikos)

Derived terms

δῐκαιοσύνη (dikaiosúnē)
ὀρθοδίκαιος (orthodíkaios)

Descendants

→ Coptic: ⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥ (dikaios)
Greek: δίκαιος (díkaios, “fair, just”)
- → Romanian: dichiu

References

“δίκαιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“δίκαιος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“δίκαιος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
δίκαιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
δίκαιος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
δίκαιος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
“δίκαιος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G1342 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- commendable idem, page 147.
- deserved idem, page 215.
- due idem, page 255.
- entitle idem, page 278.
- equitable idem, page 280.
- fair idem, page 302.
- honest idem, page 404.
- impartial idem, page 419.
- just idem, page 466.
- laudable idem, page 478.
- lawful idem, page 480.
- merited idem, page 526.
- moral idem, page 540.
- right idem, page 714.
- righteous idem, page 715.
- unbiassed idem, page 908.
- unprejudiced idem, page 927.
- worthy idem, page 991.

Greek

Etymology

From Ancient Greek δίκαιος (díkaios, “right, just, honest”).

Adjective

δίκαιος • (díkaios) m (feminine δίκαιη, neuter δίκαιο)

just (of a legal process or judgement)
equitable, fair

Declension

Declension of δίκαιος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δίκαιος •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιοι •	δίκαιες •	δίκαια •
genitive	δίκαιου •	δίκαιης •	δίκαιου •	δίκαιων •	δίκαιων •	δίκαιων •
accusative	δίκαιο •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιους •	δίκαιες •	δίκαια •
vocative	δίκαιε •	δίκαιη •	δίκαιο •	δίκαιοι •	δίκαιες •	δίκαια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δίκαιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δίκαιος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότερος •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότεροι •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
genitive	δικαιότερου •	δικαιότερης •	δικαιότερου •	δικαιότερων •	δικαιότερων •	δικαιότερων •
accusative	δικαιότερο •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότερους •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
vocative	δικαιότερε •	δικαιότερη •	δικαιότερο •	δικαιότεροι •	δικαιότερες •	δικαιότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δικαιότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
Absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δικαιότατος •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατοι •	δικαιότατες •	δικαιότατα •
genitive	δικαιότατου •	δικαιότατης •	δικαιότατου •	δικαιότατων •	δικαιότατων •	δικαιότατων •
accusative	δικαιότατο •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατους •	δικαιότατες •	δικαιότατα •
vocative	δικαιότατε •	δικαιότατη •	δικαιότατο •	δικαιότατοι •	δικαιότατες •	δικαιότατα •

Related terms

see: δίκη f (díki, “trial”)

Descendants

→ Romanian: dichiu

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.