δέσις
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /dé.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈde.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈðe.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈðe.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈðe.sis/
Noun
δέσῐς • (désis) f (genitive δέσεως); third declension
Inflection
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ δέσῐς hē désis |
τὼ δέσει tṑ dései |
αἱ δέσεις hai déseis | ||||||||||
Genitive | τῆς δέσεως tês déseōs |
τοῖν δεσέοιν toîn deséoin |
τῶν δέσεων tôn déseōn | ||||||||||
Dative | τῇ δέσει têi dései |
τοῖν δεσέοιν toîn deséoin |
ταῖς δέσεσῐ / δέσεσῐν taîs désesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν δέσῐν tḕn désin |
τὼ δέσει tṑ dései |
τᾱ̀ς δέσεις tā̀s déseis | ||||||||||
Vocative | δέσῐ dési |
δέσει dései |
δέσεις déseis | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
- δῐᾰ́δεσῐς (diádesis)
- ἔνδεσῐς (éndesis)
- ἐπῐ́δεσῐς (epídesis)
- κλημᾰτόδεσῐς (klēmatódesis)
- κλῑμᾰκόδεσῐς (klīmakódesis)
- κᾰτᾰ́δεσῐς (katádesis)
- περῐ́δεσῐς (perídesis)
- πρόσδεσῐς (prósdesis)
- σῠ́νδεσῐς (súndesis)
- ᾰ̓νᾰ́δεσῐς (anádesis)
- ᾰ̓πόδεσῐς (apódesis)
- ῠ̔πόδεσῐς (hupódesis)
Descendants
- → English: -desis
References
- “δέσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.