βουκόρυζα

Ancient Greek

From βοῦς (boûs, “ox”) +‎ κόρῡζᾰ (kórūza, “rheum, mucus”).

βουκόρῡζᾰ • (boukórūza) f (genitive βουκορῡ́ζης); first declension

First declension of ἡ βουκόρῡζᾰ; τῆς βουκορῡ́ζης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ βουκόρῡζᾰ hē boukórūza	τὼ βουκορῡ́ζᾱ tṑ boukorū́zā	αἱ βουκόρῡζαι hai boukórūzai
Genitive	τῆς βουκορῡ́ζης tês boukorū́zēs	τοῖν βουκορῡ́ζαιν toîn boukorū́zain	τῶν βουκορῡζῶν tôn boukorūzôn
Dative	τῇ βουκορῡ́ζῃ têi boukorū́zēi	τοῖν βουκορῡ́ζαιν toîn boukorū́zain	ταῖς βουκορῡ́ζαις taîs boukorū́zais
Accusative	τὴν βουκόρῡζᾰν tḕn boukórūzan	τὼ βουκορῡ́ζᾱ tṑ boukorū́zā	τᾱ̀ς βουκορῡ́ζᾱς tā̀s boukorū́zās
Vocative	βουκόρῡζᾰ boukórūza	βουκορῡ́ζᾱ boukorū́zā	βουκόρῡζαι boukórūzai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.