απόδειξη
Greek
Etymology
From Classical Greek ἀπόδειξις (apódeixis).
Noun
απόδειξη • (apódeixi) f (plural αποδείξεις)
- proof
- Η απόδειξη του θεωρήματος βρίσκεται στη σελίδα 35.
- I apódeixi tou theorímatos vrísketai sti selída 35.
- The proof of the theorem can be found on page 35.
- (mainly in plural) evidence
- Δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις για την καταδίκη του.
- Den ypírchan arketés apodeíxeis gia tin katadíki tou.
- There was not enough evidence to convict him.
- receipt
- Ξέχασα την απόδειξη στο εστιατόριο.
- Xéchasa tin apódeixi sto estiatório.
- I forgot the receipt in the restaurant.
Declension
declension of απόδειξη
case \ number | singular | plural | |
---|---|---|---|
nominative | απόδειξη • | αποδείξεις • | |
genitive | απόδειξης • | αποδείξεων • | |
accusative | απόδειξη • | αποδείξεις • | |
vocative | απόδειξη • | αποδείξεις • | |
Older or formal genitive singular: αποδείξεως • |
Related terms
- αποδεικνύω (apodeiknýo, “to prove”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.