αποκρουστικός

See also: ἀποκρουστικός

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek ᾰ̓ποκρουστικός (“able to drive off, able to dispel”). The morden sense, a semantic loan from French répulsif.

Pronunciation
  • IPA(key): /apokrustiˈkos/
  • Hyphenation: α‧πο‧κρου‧στι‧κός

Adjective

αποκρουστικός • (apokroustikós) m (feminine αποκρουστική, neuter αποκρουστικό)

  1. repellant, abominable, repulsive, obnoxious

Declension
Declension of αποκρουστικός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αποκρουστικός • αποκρουστική • αποκρουστικό • αποκρουστικοί • αποκρουστικές • αποκρουστικά •
genitive αποκρουστικού • αποκρουστικής • αποκρουστικού • αποκρουστικών • αποκρουστικών • αποκρουστικών •
accusative αποκρουστικό • αποκρουστική • αποκρουστικό • αποκρουστικούς • αποκρουστικές • αποκρουστικά •
vocative αποκρουστικέ • αποκρουστική • αποκρουστικό • αποκρουστικοί • αποκρουστικές • αποκρουστικά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποκρουστικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποκρουστικός, etc.)

Synonyms

Derived terms
  • αποκρουστικά (apokroustiká, adverb)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.