ανοησία

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀνοησία (anoēsía), cognate with ανόητος (anóitos).

Pronunciation
  • IPA(key): /a.no.iˈsi.a/
  • Hyphenation: α‧νο‧η‧σί‧α

Noun

ανοησία • (anoïsía) f (plural ανοησίες)

  1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)
    Synonyms: ηλιθιότητα (ilithiótita), χαζομάρα (chazomára), βλακεία (vlakeía), κουταμάρα (koutamára), σαχλαμάρα (sachlamára)
    Η ανοησία σου δεν έχει όρια.
    I anoïsía sou den échei ória.
    Your stupidity knows no bounds.
  2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)
    Τι ανοησία ήταν αυτή που είπες!
    Ti anoïsía ítan aftí pou eípes!
    What kind of idiocy was that that you just said?!

Declension
declension of ανοησία
case     \     number singular plural
nominative ανοησία • ανοησίες •
genitive ανοησίας • ανοησιών •
accusative ανοησία • ανοησίες •
vocative ανοησία • ανοησίες •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.