ανίκητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνίκητος (aníkētos, “unconquered”).

Adjective

ανίκητος • (aníkitos) m (feminine ανίκητη, neuter ανίκητο)

  1. unconquerable, unbeatable

Declension
Declension of ανίκητος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανίκητος • ανίκητη • ανίκητο • ανίκητοι • ανίκητες • ανίκητα •
genitive ανίκητου • ανίκητης • ανίκητου • ανίκητων • ανίκητων • ανίκητων •
accusative ανίκητο • ανίκητη • ανίκητο • ανίκητους • ανίκητες • ανίκητα •
vocative ανίκητε • ανίκητη • ανίκητο • ανίκητοι • ανίκητες • ανίκητα •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.