ακρογωνιαίος

See also: ἀκρογωνιαῖος

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenisti Koine Greek ἀκρογωνιαῖος (akrogōniaîos).[1] By surface analysis, ακρο- (akro-, “edge, tip”) +‎ γωνιαίος (goniaíos, “angle related”)

Pronunciation
  • IPA(key): /a.kɾo.ɣo.niˈe.os/
  • Hyphenation: α‧κρο‧γω‧νι‧αί‧ος

Adjective

ακρογωνιαίος • (akrogoniaíos) m (feminine ακρογωνιαία, neuter ακρογωνιαίο)

  1. (figurative) fundamental found chiefly in the masculine gender in the phrase:
    ακρογωνιαίος λίθος (akrogoniaíos líthos, “cornerstone, quoin”)
  2. (literal) referring to a cornerstone

Declension
Declension of ακρογωνιαίος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ακρογωνιαίος • ακρογωνιαία • ακρογωνιαίο • ακρογωνιαίοι • ακρογωνιαίες • ακρογωνιαία •
genitive ακρογωνιαίου • ακρογωνιαίας • ακρογωνιαίου • ακρογωνιαίων • ακρογωνιαίων • ακρογωνιαίων •
accusative ακρογωνιαίο • ακρογωνιαία • ακρογωνιαίο • ακρογωνιαίους • ακρογωνιαίες • ακρογωνιαία •
vocative ακρογωνιαίε • ακρογωνιαία • ακρογωνιαίο • ακρογωνιαίοι • ακρογωνιαίες • ακρογωνιαία •

Derived terms

References
  1. ακρογωνιαίος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.