Σελευκεύς

Ancient Greek

Etymology

From Σέλευκος (Séleukos, “Seleucos”) +‎ -εύς (-eús, demonymic suffix).

Pronunciation
 

Noun

Σελευκεύς • (Seleukeús) m (genitive Σελευκέως); third declension

  1. an inhabitant of Seleucia

Inflection
Third declension of ὁ Σελευκεύς; τοῦ Σελευκέως (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ Σελευκεύς
ho Seleukeús		 τὼ Σελευκῆ
tṑ Seleukê		 οἱ Σελευκῆς / Σελευκεῖς
hoi Seleukês / Seleukeîs
Genitive τοῦ Σελευκέως
toû Seleukéōs		 τοῖν Σελευκέοιν
toîn Seleukéoin		 τῶν Σελευκέων
tôn Seleukéōn
Dative τῷ Σελευκεῖ
tôi Seleukeî		 τοῖν Σελευκέοιν
toîn Seleukéoin		 τοῖς Σελευκεῦσῐ / Σελευκεῦσῐν
toîs Seleukeûsi(n)
Accusative τὸν Σελευκέᾱ
tòn Seleukéā		 τὼ Σελευκῆ
tṑ Seleukê		 τοὺς Σελευκέᾱς
toùs Seleukéās
Vocative Σελευκεῦ
Seleukeû		 Σελευκῆ
Seleukê		 Σελευκῆς / Σελευκεῖς
Seleukês / Seleukeîs
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Descendants
  • Greek: Σελευκεύς (Selefkéfs)

References
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.