Περγαμηνός

Ancient Greek

Etymology

From Πέργαμον (Pérgamon) +‎ -ηνός (-ēnós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /per.ɡa.mɛː.nós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /per.ɡa.me̝ˈnos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /per.ɣa.miˈnos/

Adjective

Περγᾰμηνός • (Pergamēnós) m (feminine Περγᾰμηνή, neuter Περγᾰμηνόν); first/second declension

Pergamene

Declension

First and second declension of Περγᾰμηνός; Περγᾰμηνή; Περγᾰμηνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Περγᾰμηνός Pergamēnós	Περγᾰμηνή Pergamēnḗ	Περγᾰμηνόν Pergamēnón	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνοί Pergamēnoí	Περγᾰμηναί Pergamēnaí	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Genitive	Περγᾰμηνοῦ Pergamēnoû	Περγᾰμηνῆς Pergamēnês	Περγᾰμηνοῦ Pergamēnoû	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηναῖν Pergamēnaîn	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn	Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn	Περγᾰμηνῶν Pergamēnôn
Dative	Περγᾰμηνῷ Pergamēnôi	Περγᾰμηνῇ Pergamēnêi	Περγᾰμηνῷ Pergamēnôi	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηναῖν Pergamēnaîn	Περγᾰμηνοῖν Pergamēnoîn	Περγᾰμηνοῖς Pergamēnoîs	Περγᾰμηναῖς Pergamēnaîs	Περγᾰμηνοῖς Pergamēnoîs
Accusative	Περγᾰμηνόν Pergamēnón	Περγᾰμηνήν Pergamēnḗn	Περγᾰμηνόν Pergamēnón	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνούς Pergamēnoús	Περγᾰμηνᾱ́ς Pergamēnā́s	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Vocative	Περγᾰμηνέ Pergamēné	Περγᾰμηνή Pergamēnḗ	Περγᾰμηνόν Pergamēnón	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνᾱ́ Pergamēnā́	Περγᾰμηνώ Pergamēnṓ	Περγᾰμηνοί Pergamēnoí	Περγᾰμηναί Pergamēnaí	Περγᾰμηνᾰ́ Pergamēná
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Περγᾰμηνῶς Pergamēnôs			Περγᾰμηνότερος Pergamēnóteros			Περγᾰμηνότᾰτος Pergamēnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: pergamēnus