świr

See also: SWIR

Polish

Etymology

Unknown.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɕfir/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ir
  • Syllabification: świr

Noun

świr m pers

  1. (colloquial) nut; nutjob; crackpot; maniac
    Marek jest zupełnym świrem, lepiej trzymać się od niego z daleka. ― Marek is a complete nutjob, it's best to keep away from him.
  2. (colloquial) mania; craziness; insanity
    Uważaj na niego, chyba ma świra. ― Look out for him, he might be crazy.

Declension
Declension of świr
singular plural
nominative świr świry
genitive świra świrów
dative świrowi świrom
accusative świra świrów
instrumental świrem świrami
locative świrze świrach
vocative świrze świry

Further reading
  • świr in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • świr in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.