łakoć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish łakoć, from Proto-Slavic *olkotь.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈwa.kɔt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -akɔt͡ɕ
  • Syllabification: ła‧koć

Noun

łakoć f

  1. (in the plural) something tasty, especially something sweet
    Synonyms: słodkość, słodycz

Declension
Declension of łakoć
singular plural
nominative łakoć łakocie
genitive łakoci łakoci
dative łakoci łakociom
accusative łakoć łakocie
instrumental łakocią łakociami
locative łakoci łakociach
vocative łakoci łakocie

Further reading
  • łakoć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • łakoć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.