Zakażenie szpitalne – zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba w czasie udzielania świadczeń nie była w okresie wylęgania (np. zakażenia bakteryjne) lub gdy choroba wystąpiła po udzieleniu tych świadczeń w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres wylęgania tej choroby (np. WZW typu B, WZW typu C)^[1]. Najczęściej uznaje się zakażenie za szpitalne, jeśli wystąpiło w okresie 48 - 72 godzin od udzielenia świadczenia zdrowotnego. Dla zakażenia o długim okresie wylęgania (WZW typu B, WZW typu C, HIV, gruźlica) przyjmuje się okres od dwóch tygodni do wielu lat. Zakażenie szpitalne może dotyczyć zarówno pacjenta, jak i personelu. Może wystąpić zarówno w szpitalu, jak i w innej placówce opieki zdrowotnej.

W niektórych przypadkach definicja zakażenia szpitalnego jest nieco inna:

• u noworodków za zakażenie szpitalne przyjmuje się zakażenie, które wystąpiło po upływie 48 godzin od porodu, a przed porodem u matki nie istniało zakażenie,
• w przypadku zakażenia miejsca operowanego (dawniej zakażenie rany operacyjnej) u pacjenta niezakażonego przed zabiegiem za zakażenie szpitalne uznaje się zakażenie, które wystąpiło w ciągu miesiąca od zabiegu, a jeśli pacjent ma wszczepione ciała obce (np. implanty ortopedyczne), w ciągu roku od zabiegu.

Wyróżnia się zakażenia:

• egzogenne – spowodowane przez drobnoustroje dominujące w środowisku szpitalnym;
• endogenne – spowodowane przez własną, naturalną florę pacjenta, np. z powodu obniżonej odporności.

Podział zakażeń szpitalnych ze względu na lokalizację:

• Zakażenia miejscowe - zakażenie występuje w pobliżu miejsca infekcji, występuje zwykle obrzęk, zaczerwienienie, bolesność, miejscowe podniesienie temperatury np.: ropień, czyrak, zak. miejsca operowanego.

• Zakażenia układowe — zakażenia obejmujące kilka układów lub narządów, najczęściej są to zakażenia grzybicze. Dochodzi do rozsiewu i tworzenia przerzutowych ognisk zakażenia poprzez naczynia krwionośne w różnych narządach: wątrobie, śledzionie, płucach, ośrodkowym układzie nerwowym i innych.

• Zakażenia uogólnione — gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej: sepsa/ posocznica, wstrząs septyczny.

Podział zakażeń szpitalnych ze względu na czas wystąpienia:

• Aktywne zakażenie szpitalne — to zakażenie, którego objawy są widoczne w dniu badania LUB objawy były widoczne w przeszłości, a pacjent nadal jest leczony z powodu tego zakażenia.

• Zakażenie szpitalne związane z aktualnym pobytem w szpitalu - objawy choroby wystąpiły w dniu 3 (trzecim) lub w dniach następnych aktualnego pobytu w szpitalu.

• Zakażenie szpitalne związane z poprzednim pobytem w szpitalu - u pacjenta wystąpiło zakażenie, jednak został ponownie przyjęty w czasie krótszym niż 2 dni po wcześniejszym przyjęciu do szpitala zapewniającego leczenie stanów ostrych.

Przykłady zakażeń szpitalnych:

• odrespiratorowe zapalenie płuc (VAP)^[2].
• odcewnikowe zakażenie krwi^[3][2]

Wrota zakażeń:

• układ pokarmowy,
• układ oddechowy,
• układ moczowo-płciowy,
• uszkodzona skóra.

Ryzyko zakażeń szpitalnych wzrasta wraz ze wzrostem specjalizacji zabiegów diagnostycznych i leczniczych. W warunkach szpitalnych istnieje zjawisko "otwarcia nowych wrót zakażeń", np. poprzez:

• zabiegi endoskopowe,
• zabiegi chirurgiczne,
• zabiegi chirurgiczne w stomatologii,
• wszelkiego rodzaju implanty,
• dializoterapia,
• wkłucia dożylne i dotętnicze.

Ratują one zdrowie i życie chorym, ale stwarzają ogromne ryzyko zakażeń szpitalnych.

W USA notuje się prawie 2 mln przypadków zakażeń rocznie z czego 100 tys. ze skutkiem śmiertelnym. W związku z tym od 1 stycznia 2011 Centers for Medicare & Medicaid Services (CMS) zobowiązało szpitale do prowadzenia i publikowania statystyk liczby zakażeń krwi^[2].

Źródła zakażeń

- personel szpitalny, szczególnie ręce nieprzygotowane do wykonywania procedur medycznych, zanieczyszczona odzież personelu,

- telefony komórkowe prywatne i służbowe,

- niejałowy sprzęt medyczny,

- nieodpowiednio sterylizowany i dezynfekowany sprzęt szpitalny (aparatura diagnostyczna, narzędzia chirurgiczne i zabiegowe, materiały opatrunkowe),

- leki, krew, plazma, krople do oczu,

- środki dezynfekcyjne stosowane do odkażania ran,

- niezdekontaminowany sprzęt niemedyczny,

- skażone otoczenie pacjenta, przedmioty szpitalne trudne do dekontaminacji, np. dozowniki na mydło, materace, koce, poduszki, niewłaściwe sprzątanie oraz skontaminowany sprzęt do sprzątania manualnego i maszynowego.

Liczbę zakażeń można ograniczyć poprzez:

• częstsze mycie rąk przez personel medyczny oraz pacjentów^[2]
• ułożenie górnej połowy ciała pacjenta pod kątem ok. 30 stopni (ogranicza odrespiratorowe zapalenie płuc)^[2]
• mycie zębów i płukanie jamy ustnej pacjentów^[2]
• stosowanie profilaktyki kolonizacji bakterii skórnych - odkażanie miejsca wkłuć, zastrzyków, kąpiele pacjentów w płynach antyseptycznych
• ograniczenie do niezbędnego minimum częstości zmian opatrunków przy kaniulach dożylnych i dotętniczych - w zależności od procedur stosowanych w placówce okleiny włókninowe nie rzadziej niż co 3 dni, okleiny z folii półprzepuszczalnej - nie częściej niż raz w tygodniu LUB w razie potrzeby (zabrudzenie, przerwanie).

Przypisy