 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1625–1626 |
| Medium | |
| Wymiary |
134,5 × 165 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Uczta Estery (niderl. Ester beschuldigt Haman tijdens het gastmaal met Ahasveros) – obraz holenderskiego malarza barokowego Jana Lievensa.
Pierwotnie obraz był przypisywany Rembrandtowi, z którym Lieven czasem współpracował. Temat historii Estery i Hamana był modny w Złotym Wieku Holandii, głównie wśród protestanckich malarzy. W nawiązaniu do okupacji katolickiej Hiszpanii i ucisku z jej strony, identyfikowano losy Niderlandów do losów uciskanego ludu Izraela i oczekiwanego wyzwolenia.
Geneza
Temat obrazu został zaczerpnięty ze starotestamentowej Księgi Estery. Przedstawiony motyw jest kulminacyjnym punktem w historii Estery. Kobieta była żydowską żoną króla Persów Achaszwerosza, utożsamianego z Kserksesem I. Jego doradca Haman, w jej obecności knuł plany zgładzenia jej przybranego ojca Mardocheusza i zamordowania wszystkich Żydów w królestwie perskim. Estera zaprosiła go na obiad w towarzystwie jej i króla. Podczas posiłku jego plany zostały zdemaskowane w wyniku czego został powieszony na drzewie.
Opis obrazu
Lievens wybrał moment, gdy królowa Estera wyjawia mordercze plany Hamana podczas wspólnego posiłku. Postacie siedzą przy zastawionym stole. Estera wskazuje palcem na urzędnika króla. Jest zaniepokojona i niepewna reakcji męża. Król jest rozgniewany, rozkłada ramiona, a jego dłonie zaciskają się w pięści. Jego wzrok jest wbity w Hamana. Z jego twarzy emanuje złość. Nastrój ten odczytuje Haman. Ukazany od tyłu w cieniu, w przerażeniu podnosi rękę w geście obrony i odsuwa się od stołu. Wie, że jego dni są policzone. Rodzaj śmierci jaką umrze, również jest znany. Pomiędzy królem a królową stoi eunuch Charbona, który proponuje powieszenie Hamana na szubienicy, którą sam zbudował dla izraelity Mordocheusza.
Lievens bardzo dużo uwagi poświęcił na ukazanie szczegółów bogato zdobionych szat króla, jak i Estery. Turban i szaleństwo w oczach Kserksesa są odbiciem powszechnej opinii co do wschodnich władców.
Bibliografia
- Patrick de Rynck: Jak czytać malarstwo. Kraków: Universitas, 2005. ISBN 83-242-0565-9.