Skrzydła boczne

Skrzydła boczne są zniszczone i zdekompletowane. Awers prawego skrzydła przedstawia Zwiastowanie i Narodzenie. Awers lewego: Nawiedzenie i Hołd Trzech Króli. Rewersy: legenda o św. Stanisławie: Wskrzeszenie Piotrowicza, Zabójstwo, Rozsiekanie zwłok świętego i Pogrzeb.

Tablica środkowa

Scena Zaśnięcia ikonograficznie nawiązuje do XV-wiecznych tradycji malarstwa polskiego. Ale Ołtarz Mariacki Stwosza nie musiał być główną inspiracją. Ołtarze z Ptaszkowej i Sienna, obraz z Muzeum Diecezjalnego we Włocławku (dziś Muzeum Narodowym w Warszawie), tryptyk z Naramic to wcześniejszy typ odnośnej kompozycji, tzw. Zaśnięcie z łożem. Ustalił się na gruncie kontaktów polsko-czeskich z pierwszej poł. XV wieku.

Tryptyk bodzentyński

Środkowa część tryptyku uderza równowagą kompozycji opartej na konstrukcji geometrycznej. Wąskie, drewniane listwy rzeźbione na kształt spiralnych kolumienek to dwa główne akcenty pionowe, wydzielające trzy pola. Każde zwieńczone jest maswerkiem naśladującym sploty winnej latorośli. Na 2/3 wysokości węższych, bocznych pasów podziału poziomego dokonują maswerki rozpięte w kształcie gotyckich sklepień, stąd dwie oddzielne kondygnacje. Skośne postacie wpisane są w symetryczne podziały. Figurą budującą jest wielki trójkąt wyznaczony przez linie diagonalne. Idą one w dół od błogosławiącej ręki Jezusa, przez kontur skrzydeł zawieszonych nad sceną pierwszej kondygnacji aniołów, wzdłuż głów apostołów, ku podstawie. Ten wielki trójkąt przenika w górnej partii mniejszy, odwrócony, którego dwa wierzchołki spoczywają na rogach pasa środkowego, a trzeci jest na osi kompozycji. Następuje więc powiązanie obu segmentów kompozycji.

Szaty śpiewających aniołów mają jasne tony z różowymi cieniami w załamaniach draperii. Białe i wijące się wstęgi zdobi falujący się rytmicznie ornament. Układ aniołów jest symetryczny.

Na środku części górnej znajduje się dwuosobowa grupa Wniebowzięcia w otoczeniu czterech aniołów, których skrzydła i suknie to odpowiednik gamy barwnej zapowiedzianej w przedstawieniu chórów. Scenę tę oglądają tylko dwaj apostołowie z Zaśnięcia – stoją w rogach, na drugim planie, pod maswerkami zamykającymi boczne pasy pionowe. Między obydwoma strefami obrazu, połączonymi kompozycją, pojawia się nowy podział zjawiska psychicznego związany z niezwracania uwagi. na główną scenę.