Lata 1952–1997

W 1952 w Fabrycznym Klubie Sportowym Stal Mielec utworzono sekcję 11-osobowej piłki ręcznej. Zespół tworzyli głównie piłkarze nożni i siatkarze, występując przez dwa lata w rozgrywkach wojewódzkich. Następnie drużyna została rozwiązana. W 1963, kiedy w Mielcu wybudowano halę sportową, w Stali powstała sekcja 7-osobowej piłki ręcznej. Inicjatorem reaktywacji szczypiorniaka w Stali był Jan Paliwoda, natomiast pierwszym trenerem zespołu został Karol Mróz. W sezonie 1968/1969 mielecka drużyna zajęła w lidze międzyokręgowej 1. miejsce i po grze w barażu awansowała do I ligi^[1].

W debiutanckim sezonie 1969/1970 w najwyższej klasie okręgowej szczypiorniści Stali zajęli 7. pozycję, a Kazimierz Tylko, który zdobył 120 bramek, został wicekrólem strzelców. W sezonie 1970/1971 mielecki zespół zajął w lidze 4. miejsce oraz wywalczył Puchar Polski. W trzech kolejnych sezonach Stal ocierała się o podium mistrzostw Polski, dwukrotnie zajmując 4. pozycję (1971/1972 i 1973/1974) i raz kończąc zmagania na 5. miejscu (1972/1973). W 1972 na igrzyskach olimpijskich w Monachium wystąpiło trzech graczy Stali: Franciszek Gąsior, Jan Gmyrek i Robert Zawada^[1].

W sezonie 1974/1975 Stal Mielec została wicemistrzem Polski – ligowe zmagania zakończyła na 2. miejscu z dorobkiem 44 punktów w 36 meczach. Do zwycięskiego Śląska Wrocław straciła 11 punktów, zaś nad trzecią Anilaną uzyskała punkt przewagi^[4]. Srebrny medal mistrzostw Polski szczypiorniści Stali zapewnili sobie w przedostatniej serii spotkań, rozegranej 15 i 16 marca 1975, kiedy dwukrotnie pokonali u siebie Wybrzeże Gdańsk (18:16 i 21:18), podczas gdy najgroźniejsi rywale (Anilana, Pogoń Szczecin i Pogoń Zabrze) stracili wówczas punkty^[5]. Dwie porażki, w tym jedna bardzo wysoka, które Stal Mielec poniosła tydzień później w ostatniej serii meczów ze Śląskiem Wrocław (18:23 i 11:26)^[4], nie miały więc już znaczenia dla układu tej części tabeli. W następnych trzech sezonach Stal Mielec zajęła w I lidze dwukrotnie 4. miejsce (1975/1976 i 1977/1978), a raz uplasowała się na 6. pozycji (1976/1977). W sezonie 1978/1979 mielecka drużyna zajęła 9. miejsce i po dziesięciu latach nieprzerwanej gry w najwyższej klasie rozgrywkowej została z niej zdegradowana^[1]. O spadku Stali zadecydowała ostatnia seria spotkań (17–18 marca 1979), w której mielczanie zdobyli co prawda dwa punkty, pokonując Hutnika Kraków, jednak Korona Kielce, która również walczyła o utrzymanie, zdobyła trzy punkty i wyprzedziła ostatecznie w tabeli Stal^[6].

Do I ligi Stal Mielec wróciła w 1980, jednak w sezonie 1980/1981 zajęła w niej 9. miejsce i po raz drugi została zdegradowana. W najwyższej klasie rozgrywkowej mielecki zespół występował później w latach 1982–1984, 1985–1988 i 1990–1992 (w tym ostatnim okresie w I lidze serii B), nie osiągając większych sukcesów. Pogarszająca się sytuacja finansowa klubu spowodowała, że po sezonie 1991/1992, w którym drużyna została zdegradowana do II ligi, zespół został wycofany z rozgrywek. Reaktywowano go w 1996, zgłaszając do rozgrywek III ligi w sezonie 1996/1997^[1].

Lata 1997–2019

W czerwcu 1997 zarejestrowano Stowarzyszenie Piłki Ręcznej Stal Mielec (SPR Stal Mielec), które przejęło sekcję piłki ręcznej FKS-u Stali Mielec. W latach 1997–1999 drużyna występowała w III i II lidze, przez kolejne dwa lata nie była zgłaszana do rozgrywek seniorów. Ponownie przystąpiła do nich w sezonie 2001/2002, grając w II lidze. W sezonie 2003/2004 Stal awansowała do I ligi^[1]. W sezonie 2005/2006 odniosła w niej 18 zwycięstw, zanotowała jeden remis i poniosła pięć porażek, kończąc zmagania z dorobkiem 37 punktów na 1. miejscu w tabeli (trzy punkty przewagi nad drugim Vive II Kielce), oznaczającym awans do Ekstraklasy^[7]. W sezonie 2006/2007 najwyższej klasy rozgrywkowej Stal odniosła sześć zwycięstw, zanotowała jeden remis i poniosła 15 porażek. Z 11. miejsca przystąpiła do gry o utrzymanie – w sześciu decydujących o końcowej klasyfikacji meczach wygrała dwa razy, raz zremisowała i trzy razy przegrała, nie zmieniając swojej pozycji w tabeli (11.), a tym samym spadając do I ligi. W sezonie 2007/2008 Stal wygrała rozgrywki I ligi (19 zwycięstw w 22 meczach) i powróciła do Ekstraklasy. W sezonie 2008/2009 ponownie spadła do I ligi^[1]. W sezonie 2009/2010 wygrała w I lidze wszystkie 22 mecze, awansując do Superligi^[8]. Ponadto jej zawodnik Grzegorz Sobut, który zdobył 174 bramki, został królem strzelców rozgrywek.

W sezonie 2010/2011 Stal Mielec wygrała 11 meczów, jeden zremisowała i 10 przegrała. Z 4. miejsca w tabeli przystąpiła do gry w fazie play-off. W ćwierćfinale pokonała Warmię Olsztyn (34:29, 28:34, 41:32), natomiast w półfinale przegrała z Vive Kielce (29:40, 26:46, 28:44). W rywalizacji o 3. pozycję zmierzyła się z MMTS-em Kwidzyn. Po pierwszych dwóch meczach w Kwidzynie był remis 1:1, także dwa kolejne spotkania rozegrane w Mielcu nie wyłoniły zwycięzcy. Dopiero piąte spotkanie, które odbyło się 1 czerwca 2011 w Kwidzynie, zadecydowało o brązowym medalu – Stal przegrała w nim różnicą jednej bramki (23:24), kończąc rozgrywki na 4. miejscu^[9]. Rundę zasadniczą sezonu 2011/2012 Stal ponownie zakończyła na 4. miejscu (13 zwycięstw, jeden remis, osiem porażek). W ćwierćfinale play-off pokonała Azoty-Puławy (28:23, 21:28, 25:23), natomiast w półfinale przegrała z Vive Kielce (23:36, 24:42, 26:42). W rywalizacji o 3. miejsce ponownie zmierzyła się z MMTS-em Kwidzyn. W spotkaniach, które odbyły się 12 i 13 maja 2012 w Kwidzynie oraz 19 maja 2012 w Mielcu, odniosła trzy zwycięstwa (34:33, 31:27, 33:27), zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski^[10]. W sezonie 2011/2012 Stal Mielec przystąpiła ponadto do gry w Challenge Cup, w którym w 3. rundzie przegrała z greckim AC Diomidis Argous (54:57 w dwumeczu, który odbył się w Mielcu), odpadając z dalszej rywalizacji^[2].

W rundzie zasadniczej sezonu 2012/2013 Stal Mielec odniosła 14 zwycięstw, zanotowała jeden remis i poniosła siedem porażek, plasując się na 3. miejscu w tabeli. W ćwierćfinale play-off przegrała z MMTS-em Kwidzyn, co uniemożliwiło jej walkę o medale. Ostatecznie zakończyła rozgrywki na 5. pozycji, pokonując najpierw Piotrkowianina Piotrków Trybunalski, a później KS Zabrze^[11]. W sezonie 2012/2013 Stal przystąpiła również do gry w Pucharze EHF. W 1. rundzie zdecydowanie pokonała turecki Nilüfer Belediyespor (84:50 w dwumeczu, który odbył się w Mielcu), natomiast w 2. rundzie, której spotkania rozegrano 13 i 20 października 2012, przegrała z duńskim Team Tvis Holstebro (29:26 w Mielcu i 24:30 w Holstebro)^[2]. W sezonach 2013/2014 i 2014/2015 mielecki zespół nie przebrnął w fazie play-off ćwierćfinału, kończąc zmagania na 5. i 6. miejscu. W sezonie 2015/2016 zajął w Superlidze spadkową, 11. pozycję.

W 2016 klub samodzielnie powołał spółkę akcyjną, aby ubiegać się o grę w tworzonej lidze zawodowej^[12]. W czerwcu tego roku Rada Miasta Mielca zgodziła się na przekazanie Stali 1,313 mln zł na spłatę zadłużenia i bieżącą działalność^[13]. Pod koniec lipca 2016 Stal uzyskała licencję na grę w Superlidze^[14]. W rundzie zasadniczej sezonu 2016/2017 wygrała osiem meczów i 18 przegrała. Z dorobkiem 18 punktów uplasowała się na 11. miejscu w tabeli zbiorczej i 5. pozycji w grupie pomarańczowej. Przystąpiła następnie do gry o dziką kartę do fazy play-off – przegrała jednak 11 i 13 kwietnia 2017 z Górnikiem Zabrze (27:28, 27:34), nie wywalczając awansu^[15]. Trafiła następnie do grupy Suzuki, walcząc o Puchar Superligi. W pięciu meczach odniosła jednak tylko jedno zwycięstwo, kończąc rywalizację na ostatnim, 6. miejscu^[16]. Ołeksandr Kyryłenko otrzymał nominację do tytułu najlepszego rozgrywającego Superligi, a grający trener Krzysztof Lipka został nominowany do tytułu najlepszego bramkarza rozgrywek^[17].

W sezonie 2017/2018 Stal odniosła w Superlidze 11 zwycięstw i poniosła 19 porażek. Z dorobkiem 34 punktów zajęła 7. miejsce w grupie pomarańczowej i 12. w tabeli zbiorczej^[18]. Rozgrywki zakończyła 14 kwietnia 2018, przegrywając na wyjeździe z Gwardią Opole (27:37). Najlepszym strzelcem mieleckiej drużyny był Wiktor Kawka, który zdobył 124 gole^[19]. W Pucharze Polski Stal dotarła do 1/4 finału, w której 14 marca 2018 przegrała z Gwardią Opole (33:36). W rundzie zasadniczej sezonu 2018/2019 mielecki zespół odniósł pięć zwycięstw i poniósł 21 porażek. Z dorobkiem 16 punktów uplasował się na 13. miejscu w tabeli^[20]. W rywalizacji o utrzymanie wygrał cztery mecze (w tym dwa po serii rzutów karnych), a sześć przegrał. Przed ostatnią kolejką znajdował się na ostatniej pozycji w tabeli, oznaczającej spadek do I ligi. W kończącym sezon spotkaniu z Zagłębiem Lubin, rozegranym 22 maja 2019 na wyjeździe, Stal odniosła jednak zwycięstwo (30:26), natomiast jej bezpośredni rywal w walce o pozostanie w Superlidze, Arka Gdynia, przegrała po serii rzutów karnych z Wybrzeżem Gdańsk. Takie rozstrzygnięcia spowodowały, że do I ligi została zdegradowana Arka, a mielecka drużyna przesunęła się w tabeli na przedostatnie miejsce, gwarantujące grę w barażach^[21]. W rozegranym 25 i 29 maja 2019 dwumeczu barażowym o utrzymanie Stal pokonała Nielbę Wągorowiec (35:28; 29:25) i pozostała w Superlidze^[22]. W trakcie sezonu 2018/2019 doszło do trzech zmian na ławce trenerskiej Stali. Najpierw Krzysztofa Lipkę zastąpił Tomasz Sondej, później drużynę prowadził Michał Przybylski, a w decydujących spotkaniach trenerem był Marcin Basiak.

Kadra w sezonie 2023/2024

Nr	Zawodnik	Pozycja	Data ur.	Wzrost
1		bramkarz	07,03,2000	182
3	Łukasz	obrotowy	21.06.1994	185
4	Łukasz Janyst	skrzydłowy	06.10.1983	174
5	Michał Wypych	rozgrywający	13.02.1996	199
6	Hubert Skuciński	skrzydłowy	28.10.1997	188
8	Tomasz Mochocki	rozgrywający	06.07.1985	194
9	Marcin Miedziński	rozgrywający	09.04.1989	202
10	Hubert Kornecki	rozgrywający	05.04.1993	193
12	Goran Andjelić	bramkarz	12.03.1988	195
14	Tomasz Grzegorek	obrotowy	31.07.1995	192
15	Wiktor Jędrzejewski	obrotowy	05.09.1987	197
18	Dzianis Wałyncau	rozgrywający	18.02.1992	188
19	Piotr Adamczak	rozgrywający	20.07.1988	200
22	Tomasz Wiśniewski	bramkarz	29.03.1997	192
24	Michał Chodara	rozgrywający	17.03.1986	181
30	Jakub Olszewski	rozgrywający	15.06.1994	186
33	Daniel Dutka	rozgrywający	20.02.1992	185
51	Bartosz Wojdak	rozgrywający	11.12.1993	190
71	Michał Kozioł	rozgrywający	07.01.2000	182
94	Rafał Krupa	skrzydłowy	03.07.1994	186
97	Jakub Ćwięka	rozgrywający	18.10.1997	195
99	Krystian Witkowski	bramkarz	01.12.1999	200
Źródło: Drużyna. sprstal.mielec.pl. [dostęp 2019-08-20].

Transfery

Transfery w sezonie 2019/2020