Tadeusz Franciszek Ogiński
Ilustracja
Herb
Ogiński
Rodzina

Ogińscy herbu Oginiec

Data urodzenia

26 sierpnia 1712

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1783
Mołodeczno

Ojciec

Marcjan Michał Ogiński[1]

Matka

Teresa Brzostowska

Żona

Izabella Radziwiłł
Jadwiga Załuska

Dzieci

z Izabellą Radziwiłł
Andrzej Ignacy Ogiński
Franciszek Ksawery Ogiński

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Tadeusz Franciszek Ogiński z Kozielska herbu własnego (ur. 26 sierpnia 1712, zm. 25 listopada 1783 w Mołodecznie) – pisarz wielki litewski od 1737 roku, kasztelan trocki w latach 1744-1770, wojewoda trocki 1770-1783[2], starosta oszmiański (od 1740 roku) i przewalski, szef chorągwi petyhorskiej królewicza w 1738 roku, regimentarz partii białoruskiej Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1740 roku, regimentarz partii żmudzkiej w latach 1744–1745, pułkownik chorągwi petyhorskiej Najjaśniejszego Królewicza Fryderyka w 1760 roku[3].

Życiorys

Był posłem witebskim na sejm 1732 roku. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z powiatu brasławskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[4]. W 1733 podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego i czynnie stawał w jego obronie jako członek konfederacji dzikowskiej. Po abdykacji monarchy, na sejmie pacyfikacyjnym w 1736 jako poseł powiatu witebskiego[5] uznał Augusta III. Poseł brasławski na sejm 1738 roku. Poseł oszmiański na sejm 1740 roku, na którym pełnił funkcję marszałka.

W 1764 roku był członkiem konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[6], podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwem trockim[7], jako delegat od Rzeczypospolitej do pacta conventa, podpisał je.[8]. Członek Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1765 roku. Członek Rady Nieustającej w latach 1776–1778, członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1777 roku[9].

Pochowany w Kaplicy Bożego Ciała Kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie[10]. Portret Tadeusza Ogińskiego znajduje się we dworze w Ladzinie koło Rymanowa.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ http://litopys.org.ua/sborlet/sborlet07.htm - informacja o Marcjanie Ogińskim na stronie Kroniki Witebskiej
  2. ↑ Andrzej Rachuba (red.), Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy., t. 2 (Województwo trockie XIV-XVIII wiek)., Warszawa: DiG, 2009, poz. 550 i 1446.
  3. ↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
  4. ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 38.
  5. ↑ Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 218.
  6. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.
  7. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 55
  8. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 19-20.
  9. ↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
  10. ↑ Władysław Zahorski, Przewodnik po Wilnie, „książka”, 1927 [dostęp 2020-03-06].
  11. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.