Roman Szymon Pawlicki
Ilustracja
Roman Szymon Pawlicki podczas festynu wyborczego na rynku w Tczewie (1989)
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1935
Konin

Data i miejsce śmierci

26 stycznia 2021
Konin

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Roman Szymon Pawlicki (ur. 28 lutego 1935 w Koninie, zm. 26 stycznia 2021 tamże[1]) – polski aktor telewizyjny i teatralny, lektor, działacz polityczny i społeczny[2].

Życiorys

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Pod koniec lat 50 kierował Powiatowym Domem Kultury w Koninie. Był założycielem i reżyserem konińskiego kabaretu "Koński Ogon". W latach 1960-1961 występował w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie, a w kolejnych latach w Teatrze Ziemi Krakowskiej w Tarnowie (1965-1966), w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie (1966-1967), w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu (1967-1969 i 1970-1973), w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1969-1970), w Teatrze Ziemi Gdańskiej w Gdyni (1973), w Starym Teatrze w Krakowie (1979-1980) i w Teatrze Dramatycznym w Gdyni (1974-79 i 1980-81).

Opozycjonista w okresie PRL. Członek NSZZ Solidarność. W sierpniu 1980 roku przewodniczący komitetu strajkowego w Teatrze Dramatycznym i delegat do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1980 roku przewodniczący strajku pracowników kultury w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku i sygnatariusz porozumienia z rządową komisją resortową. W lipcu 1981 roku delegat na I Walny Zjazd Delegatów NSZZ "Solidarność" Regionu Gdańskiego. Brał też udział w I Krajowym Zjeździe "S" w 1981 roku. W sierpniu 1981 roku współorganizator I Przeglądu Piosenki Prawdziwej "Zakazane Piosenki" w Gdańsku. Za udział w Komitecie Strajkowym Stoczni Gdańskiej aresztowano go i dotkliwie pobito na komendzie Milicji Obywatelskiej w grudniu 1981 roku. W więzieniu przebywał do 27 września 1982. Po wyjściu z więzienia otrzymał zakaz powrotu do macierzystego teatru.

Działał w podziemnej "Solidarności". W latach 1983-1989 pracował jako cieśla. W okresie 1983-1989 współorganizator uroczystości religijno-patriotycznych w świątyniach m.in. św. Stanisława Kostki w Warszawie i Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni. W maju i sierpniu 1988 roku drukarz komunikatów strajkowych podczas strajków na Wybrzeżu. Współorganizator Komitetu Obywatelskiego w Gdańsku w 1989 roku. Przewodniczący Biura Kultury Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność".

W latach 1990–1994 był radnym Gdyni; został wybrany z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W latach 1990–1991 był wiceprzewodniczącym Rady Miasta. Pracował również w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy. Był działaczem Ligi Morskiej i Rzecznej (w latach 1990-2005). W 1998 roku kierował Społecznym Komitetem Budowy Pomnika Marynarza Polskiego w Gdyni. W 2000 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Ślesinie. W 2011 roku został honorowym gospodarzem Salonu Poezji Anny Dymnej w Konińskim Domu Kultury[2][3].

Zmarł 26 stycznia 2021 roku w Koninie. Pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Kolskiej[2].

Ordery i odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007)[4], Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)[5][6][7] i Krzyżem Wolności i Solidarności (2015)[2][8][9].

Upamiętnienie

W 2018 powstał o nim film dokumentalny pt. "Wspomnienie to cicha nuta..." w reż. Andrzeja Mosia[2][10].

Filmografia

Filmy

  • 1995: Gracze jako on sam
  • 1992: Księga Krzysztofa Kolumba jako konający marynarz
  • 1991: Skarga jako lekarz
  • 1986: Słońce w gałęziach jako ojciec Ani
  • 1983: Stan wewnętrzny jako on sam
  • 1981: Derwisz jako Ishak
  • 1980: Blisko serca jako Komisarz Drew
  • 1980: Dzień Wisły jako partyzant z oddziału AL (nie występuje w napisach)
  • 1979: Kobieta i kobieta jako Andrzej, mąż Ireny
  • 1979: Prom do Szwecji jako lekarz
  • 1978: Po tamtej stronie świec jako Czako
  • 1977: Ostatnie okrążenie jako strażnik na Pawiaku (nie występuje w napisach)
  • 1971: Noce i dnie jako Wojnarowski


Seriale

  • 1989: Rzeka kłamstwa (odcinek 4, 5, 6 i 7) jako Serafin
  • 1977: Polskie drogi (odcinek 8) jako motorniczy Szymusik
  • 1976: Wakacje (odcinek 3 i 4) jako Kazimierz Sykus, kierownik PGR-u w Gorzyjałkach


Współpraca realizatorska

  • 1990: Grudzień '70 - Materiały

Lektor

  • 2013: Stanisław Czerniak – pisarz autentyczny
  • 2010: Antoni Serbeński. Wiosna, maj…
  • 1991: Teoś[2]

Przypisy

  1. ↑ Miał 85 lat. Zmarł wybitny aktor i działacz Solidarności [online], film.wp.pl [dostęp 2021-01-25] (pol.).
  2. 1 2 3 4 5 6 Szymon Pawlicki w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ Nie żyje Szymon Pawlicki – aktor i działacz opozycji w PRL [online], dzieje.pl [dostęp 2022-11-17] (pol.).
  4. ↑ M.P. z 2007 r. nr 87, poz. 949
  5. ↑ Roman Szymon Pawlicki – Encyklopedia Solidarności [online], www.encysol.pl [dostęp 2020-07-02].
  6. ↑ Redakcja, 9 XI 2007 - AKTOR I ŻEGLARZ WRÓCIŁ DO DOMU - Mała przystań nad jeziorem [online], Nasze Miasto, 7 listopada 2007 [dostęp 2020-07-02] (pol.).
  7. ↑ L.M. Internet, "Wspomnienie to cicha nuta”. Film o Szymonie Pawlickim [online], LM.pl - Portal Wielkopolski Wschodniej [dostęp 2020-07-02] (pol.).
  8. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 622
  9. ↑ Krzyżem Wolności i Solidarności odznaczono w Poznaniu 30 osób [online], dzieje.pl [dostęp 2020-07-02] (pol.).
  10. ↑ Wspomnienie to cicha nuta... w bazie Filmweb
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.