System strefowy – system 9 (+ 2 skrajnych, referencyjnych) stref naświetlenia, ułatwiający dobór ekspozycji fotograficznej, opracowany przez Ansela Adamsa i Freda Archera.

Pełny system strefowy umożliwiał ocenę rozpiętości tonalnej fotografowanego motywu a następnie poprawną korektę naświetlenia i wywołania w stosunku do wartości pokazywanych przez światłomierz. Obecnie system stosuje się w zasadzie wyłącznie do korekty naświetlenia – jest to uproszczony system strefowy.

Aby korzystać z systemu strefowego, należy mieć w aparacie fotograficznym punktowy pomiar światła (alternatywnie pomiar w małym polu), lub zmierzyć punktowo światłomierzem światło odbite. Pomiar dowolnego obiektu zwraca takie parametry naświetlenia, aby mierzony obiekt znajdował się w strefie nr 5. Jeśli ma się znaleźć w innej strefie, należy dokonać korekty o tyle jednostek, ile jest różnicy stref. Strefy rozmieszczone są co 1EV, czyli na przykład jeśli pomiar zacienionego fragmentu lasu wykazuje przysłonę f8 i czas 1/60 sekundy, a przy takich parametrach zdjęcie prześwietliłoby się (fragment ten znalazłby się w 5 strefie), to chcąc umieścić go w 3 strefie, należy skorygować naświetlenie do np. f16 i 1/60 s, lub f8 i 1/250 s (korekta ekspozycji o 2EV).

Z systemu strefowego można też w uproszczeniu korzystać przy pomiarze centralnie ważonym, aby wiedzieć, jak korygować kontrastowe sceny, "uśrednione" przez pomiar.

Poniższa tabela przedstawia krótką charakterystykę poszczególnych stref. Strefy 0 i 10 to strefy referencyjne. Strefy od I do IX określają rozpiętość tonalną, natomiast strefy od III do VII rozpiętość fakturalną.