Starożytność

W miejscu obecnej Synopy istniała pierwotnie osada Hetytów. Jednakże właściwe miasto zostało założone w VII wieku p.n.e. przez greckich osadników z Miletu. Miasto szybko rozwinęło się jako ważny port czarnomorski, biło własną monetę, a nawet zaczęło zakładać własne kolonie.

W IV w p.n.e. na pewien czas miasto znalazło się pod władzą Persów. Później weszło w skład imperium Aleksandra Wielkiego i jego państw sukcesyjnych. W 183 roku p.n.e. zostało zajęte przez helleńskiego władcę Farankesa I, który przeniósł tu stolicę królestwa Pontu.

W 70 roku p.n.e. miasto zdobył rzymski wódz Lukullus i przyłączył je do republiki. Od tej pory Synopa dzieliła losy reszty państwa rzymskiego. Po podziale cesarstwa znalazła się w granicach jego części wschodniej, określanej potem jako Cesarstwo Bizantyńskie.

Średniowiecze

W czasach bizantyjskich miasto było jednym z najważniejszych, czarnomorskich portów cesarstwa, gdyż leżało przy ważnym szlaku handlowym, biegnącym wzdłuż wybrzeża morskiego. Było ono również siedzibą biskupstwa.

Pod koniec XI wieku Synopa znalazła się przejściowo w rękach Seldżuków. Miasto odzyskał cesarz Aleksy I Komnen. Po zdobyciu Konstantynopola przez uczestników IV krucjaty miasto zajął Dawid I Wielki Komnen i przyłączył je do Cesarstwa Trapezuntu. W 1214 w stronę miasta zmierzał ze swoim wojskiem cesarz Teodor I Laskarys. Skłoniło to Seldżuków do zajęcia miasta i tym samym oddzielenia posiadłości Trapezuntu od Cesarstwa Nikei.

W XIV i w pierwszej połowie XV wieku miastem władali na wpół niezależni emirowie, lawirujący pomiędzy państwem Komnenów, a innymi państwami tureckimi. W 1461 roku miasto zdobył sułtan Mehmed II.

Czasy nowożytne i współczesność

W 1853 podczas wojny krymskiej, w pobliżu Synopy Rosjanie pokonali flotę turecką (patrz Bitwa pod Synopą).