Supermarine Seafire

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Supermarine
Typ	myśliwski samolot pokładowy
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Dane techniczne
Napęd	1 x Rolls-Royce Merlin 55M
Moc	1 585 KM
Wymiary
Rozpiętość	11,2 m
Długość	9,15 m
Wysokość	3,4 m
Powierzchnia nośna	22,5 m²
Masa
Własna	2 450 kg
Startowa	3 220 kg
Osiągi
Prędkość maks.	566 km/h
Prędkość przelotowa	350 km/h
Pułap	10 300 m
Zasięg	750 km 1 170 km z dodatkowym zbiornikiem
Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania Francja Kanada Irlandia
Rzuty

Supermarine Seafire (oficjalna nazwa Sea Spitfire) – morska wersja brytyjskiego myśliwca Supermarine Spitfire, samoloty te były użytkowane przez Royal Navy pod koniec II wojny światowej. Samoloty miały pewne usprawnienia i były lżejsze od Spitfire`ów. Haki hamujące, które są niezbędne przy lądowaniach na lotniskowcach, składane skrzydła i inny silnik zostały "dołączone" do pierwotnego szablonu samolotu Spitfire.

Pierwsze Seafire były samolotami Spitfire z dołączonymi hakami, co – jak później się okazało – nie było dobrym rozwiązaniem.

Samoloty te odegrały znaczną rolę w bitwach na Pacyfiku. Royal Navy posługiwała się nimi aby wspomóc lotnictwo amerykańskie. Jednak początkowe treningi na samolotach Spitfire z załączonymi hakami nie były łatwe. Podejścia lądowań były ciężkie, widoczność słaba, haki hamujące miały tendencje odskakiwania od powierzchni lotniskowca do schowka, uszkadzając przy tym szkielet samolotu. Lecz najgorsze było to, że koła nie wytrzymywały twardej powierzchni lotniskowców i po prostu się roztrzaskiwały.

Seafire miały nietypowy rodzaj składania skrzydeł. Jednak już w modelu XV wydanym w maju 1945 roku skrzydła składały się normalnie.

Linki zewnętrzne

• Supermarine Seafire na stronie Fleet Air Arm Archive. fleetairarmarchive.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-05)]. (ang.)