Stanisława Korwin-Szymanowska
Ilustracja
Stanisława Korwin-Szymanowska (ok. 1908)
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1884
Orłówka

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1938
Katowice

Typ głosu

sopran koloraturowy

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP) Order Trzech Gwiazd IV klasy (Łotwa)

Stanisława Korwin-Szymanowska (ur. 17 lipca 1884 w Orłówce, zm. 7 grudnia 1938 w Katowicach[1]) – polska śpiewaczka operowa (sopran liryczno-koloraturowy).

Życiorys

Była córką Stanisła­wa Szymanowskiego i Anny z domu Taube (1853–1943), siostrą Karola, kompozytora, Feliksa, pianisty, Zofii, pisarki i tłumaczki oraz Anny, archiwistki. Uczyła się w przyklasztornej szkole z internatem Sacré-Coeur we Lwowie. Naukę muzyki rozpoczęła w rodzinnym domu, kontynuowała ją w szkole Neuhausów w Jelizawetgradzie oraz we Lwowie u Zofii Kozłowskiej (w latach 1903–1906).

23 października 1906 zadebiutowała na scenie Opery Lwowskiej w „Opowieściach Hoffmanna” Offenbacha. Rok później wystąpiła po raz pierwszy w Filharmonii Warszawskiej. W latach 1914–1919 mieszkała w Lozannie, gdzie kontynuowała naukę śpiewu i występowała w tamtejszej Operze. Po roku 1920 występowała we Lwowie, Warszawie, Krakowie, Operze w Rydze, Paryżu, Wiedniu, Genewie, Frankfurcie, Rzymie i Pradze. W Operze Lwowskiej łącznie występowała przez cztery sezony artystyczne.

W latach 1934–1937 występowała razem z Henrykiem Sztompką na koncertach objazdowych i występach w szkołach. Prowadziła również wieloletnią działalność pedagogiczną – w latach 1923–1927 w Konserwatorium Warszawskim, w latach 1929–1931 w Szkole Towarzystwa Muzycznego w Lublinie, w latach 1935–1937 w Konserwatorium im. Mieczysława Karłowicza w Wilnie, od lutego 1938 w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach[2].

21 października 1936 w Warszawie podczas koncertu Towarzystwa Muzyki Współczesnej wzięła udział w prawykonaniu pieśni Mów do mnie, o miły na sopran i fortepian, skomponowanej w tym samym roku przez Grażynę Bacewicz do tekstu Rabindranatha Tagore’a w tłumaczeniu Jana Kasprowicza. Akompaniował jej wtedy Kiejstut Bacewicz[3].

Była żoną lwowskiego przemysłowca – Stefana Bartoszewicza (1870–1934), z którym miała córkę, tragicznie zmarłą Alinę. Karol Szymanowski dedykował pamięci swojej siostrzenicy Stabat Mater i cykl 18 Pieśni Rymy dziecięce[4]. Stanisława Korwin-Szymanowska wraz z mężem i córką pochowani są w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4].

Nekrolog z 8 grudnia 1938, Kurier Warszawski

Repertuar operowy

Publikacje

Stanisława Korwin-Szymanowska, Jak należy śpiewać utwory Karola Szymanowskiego, Gebethner i Wolff, Warszawa 1938.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Stanisława Korwin-Szymanowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-03-30].
  2. ↑ Stanisława Szymanowska-Korwin - Życie i twórczość [online], culture.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  3. ↑ Małgorzata Gąsiorowska, Bacewicz, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999, s. 105, 452, ISBN 978-83-224-0547-5.
  4. 1 2 Zob. biogram w: Michał Piekarski, Muzyka we Lwowie. Od Mozarta do Majerskiego. Kompozytorzy, muzycy, instytucje. Warszawa 2018, s. 244-251.
  5. ↑ M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52
  6. ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest? [online], jbc.jelenia-gora.pl [dostęp 2020-03-30].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.