Stanisław Roszak
Ilustracja
Stanisław Roszak (2014)
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1966
Strzelno

doktor habilitowany nauk historycznych
Specjalność: dydaktyka historii, historia nowożytna
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

7 listopada 1995

Profesura

2 kwietnia 2014

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Stanisław Roszak (ur. 16 maja 1966 w Strzelnie) – polski historyk, dydaktyk historii, badacz dziejów baroku i oświecenia, a także Kujaw.

Życiorys

Ukończył I LO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, następnie studiował historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1990 roku uzyskał magisterium. Doktorat, pod kierunkiem Jacka Staszewskiego, obronił w 1995, a w późniejszym okresie habilitację. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 2014 r.

Specjalizuje się w dydaktyce historii i historii nowożytnej. Od 2006 pełni funkcję kierownika Zakładu Dydaktyki Historii i Wiedzy o Społeczeństwie w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Był prodziekanem Wydziału Nauk Historycznych UMK. W latach 2004-2013 był kierownikiem naukowym ogólnopolskiej konferencji dydaktyków historii Toruńskie Spotkania Dydaktyczne. W latach 2009–2019 pełnił funkcję Przewodniczącego Komitetu Głównego Ogólnopolskiej Olimpiady Historycznej. Jest redaktorem naczelnym Wiadomości Historycznych oraz członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Wybrane publikacje

  • Środowisko intelektualne i artystyczne Warszawy w połowie XVIII wieku. Między kulturą sarmatyzmu i oświecenia (1997)
  • Historia: podręcznik dla I klasy gimnazjum (1999; wraz z Danutą Musiał i Krystyną Polacką)
  • Historia: podręcznik do klasy VI (1999; wraz z Krystyną Polacką)
  • Pamięć domu Komierowskich. Studium z dziejów rodu szlacheckiego w XVIII wieku (2002; wraz z Waldemarem Chorążyczewskim)
  • Przez wieki : podręcznik do historii : gimnazjum 1 (2002; wraz z Danutą Musiał i Krystyną Polacką)
  • Archiwa sarmackiej pamięci. Funkcje i znaczenie rękopiśmiennych ksiąg silva rerum w kulturze Rzeczypospolitej XVIII wieku (2004)
  • Wiedza o kulturze : dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum : zakres podstawowy (2005; wraz z Jarosławem Dumanowskim)
  • Edukacja historyczna w szkole. Teoria i praktyka (2008; wraz z Ewą Chorąży, Danutą Konieczka-Śliwińską)
  • Śladami przeszłości : podręcznik do historii dla klasy drugiej gimnazjum (2010)
  • Śladami przeszłości : podręcznik do historii dla klasy trzeciej gimnazjum (2011; wraz z Anną Łaszkiewicz)
  • The history of Poland : a nation and state between West and East (2012; wraz z Jarosławem Kłaczkowem i Andrzejem Radzimińskim)
  • Koniec świata sarmackich erudytów (2012)
  • Dziennik podróży Józefa Jerzego Hylzena z lat 1752-1754, (2013; wraz z Arvydasem Pacevičiusem i Joanną Orzeł)
  • Selbstzeugnisse im polnischen und deutschen Schrifttum im Spatmittelalter und in der Fruhen Neuzeit (15.-18. Jahrhundert). Band 1 (2014; wraz z Renatą Skowrońską, Helmutem Flacheneckerem, Romanem Czają i Januszem Tandeckim)
  • Olimpiada Historyczna 1974-2014. Historia i pamięć (2014; wraz z Michałem Targowskim)

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.