| Numer IPA | 117 | |||
|---|---|---|---|---|
| ɳ | ||||
| Jednostka znakowa |
ɳ | |||
| Unikod |
U+0273 | |||
| UTF-8 (hex) |
c9 b3 | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | n` | |||
| Kirshenbaum | n. | |||
| IPA Braille↗ | ⠲⠝ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska nosowa z retrofleksją – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɳ].
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɳ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
- czubek języka dotyka podniebienia twardego – jest to spółgłoska z retrofleksją
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
Warianty
Można wyróżnić zasadniczo dwa typy retrofleksji:
- artykulację apikalno-postalweolarną – koniuszek języka zostaje uniesiony ku górze i zbliża się (ew. styka) z obszarem tuż za dziąsłami,
- artykulację subapikalno-prepalatalną – przód języka wygina się ku górze i do tyłu, tak że spodnia część języka zbliża się (ew. styka) z początkowym odcinkiem podniebienia twardego.
Przykłady
- w języku kannada: ಅಣೆ [ʌɳe], „tama”
- w języku malajalam: അണ [aɳa], „szczęka”
- w języku norweskim: garn [gɑːɳ], „przędza”
Terminologia
Spółgłoska z retrofleksją to inaczej szczytowa lub cerebralna.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.