| katedra metropolitalna | |||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||
| Katedra |
od 1924 | ||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
40. dzień po Passze | ||||||||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||||||||
| Relikwie |
św. Mikołaja, św. Serafina z Sarowa, św. Ambrożego z Optiny, św. Innocentego z Alaski, św. Pantelejmona | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Nowosybirska  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |||||||||||||||||||||
 55°02′32,55″N 82°54′44,77″E/55,042375 82,912436 | |||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||
Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego – prawosławny sobór w Nowosybirsku, katedra eparchii nowosybirskiej.
Pierwsza cerkiew na miejscu współczesnego soboru powstała w 1913 (poświęcenie 6 kwietnia 1913). Była to świątynia jednonawowa, drewniana, z położoną nad wejściem dzwonnicą. W 1924, po powołaniu przez Święty Synod samodzielnej eparchii ze stolicą w Nowonikołajewsku (ob. Nowosybirsk), jej pierwszy zwierzchnik, metropolita Nikifor (Astaszewski) zdecydował o rozbudowie świątyni poprzez dostawienie do niej drugiej nawy z ołtarzem św. Mikołaja Cudotwórcy.
Sobór był czynny do 1937, gdy został zamknięty na fali represji wymierzonych w Rosyjski Kościół Prawosławny w regionie – w tym samym roku został rozstrzelany arcybiskup nowosybirski Sergiusz (Wasilkow). W 1944 władze radzieckie zgodziły się zwrócić obiekt eparchii po staraniach nowego zwierzchnika eparchii, arcybiskupa Bartłomieja (Gorodcowa). W tym samym roku świątynia została ponownie poświęcona, zaś w 1947 dobudowano do niej trzecią nawę z ołtarzem św. Serafina z Sarowa. W tej części cerkwi w 1956 został pochowany metropolita Bartłomiej.
W czasie sprawowania urzędu arcybiskupa nowosybirskiego przez Pawła (Gołyszewa) rozpoczęto prace nad rozbiórką drewnianej, będącej w złym stanie cerkwi, by zastąpić ją świątynią ceglaną o identycznej konstrukcji. Prace te zakończył w latach 70. XX wieku biskup Gedeon (Dokukin). W okresie zarządzania przez niego eparchią poszerzono przedsionek cerkwi, zrekonstruowano kolumny wewnątrz soboru, zaś ceglane ściany nowego obiektu pokryto drewnem, by imitować dawny wygląd świątyni. W 1979 w piwnicach obiektu powstała cerkiew św. Aleksandra Newskiego i św. Gedeona. Autorem projektu pełnej przebudowy soboru był W. Awksientiuk, zaś pracami kierował proboszcz parafii Dmitrij Budko. W 1988 prace w soborze zostały zakończone. W 1999 dokonano renowacji ikonostasu.
Szczególnie czczone są znajdujące się w świątyni ikony z cząsteczkami relikwii św. Mikołaja, św. Pantelejmona, św. Serafina z Sarowa, św. Ambrożego z Optiny oraz św. Innocentego z Alaski.
Bibliografia
- Sobór na stronach eparchii nowosybirskiej. orthedu.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-31)].