Skrętność – wielkość fizyczna używana w fizyce cząstek elementarnych, oznacza rzut wektora spinu (wewnętrznego momentu pędu) na kierunek ruchu cząstki:

${\displaystyle h={\vec {J}}\cdot {\hat {p}},\qquad {\hat {p}}={\vec {p}}/|{\vec {p}}|.}$

Zgodnie z zasadami mechaniki kwantowej rzut wektora momentu pędu na dowolną oś jest skwantowany i może przyjmować tylko wartości z pewnego dyskretnego zbioru. Skrętność dla cząstek masywnych jest wielkością zależną od układu odniesienia.

Pojęcie skrętności stosowane jest przede wszystkim do fermionów, czyli cząstek o wartości spinu równej 1/2, takich jak np. elektron. Skrętność może być dodatnia ${\displaystyle (+\hbar /2)}$ – cząstka jest wtedy nazywana „lewoskrętną” lub ujemna ${\displaystyle (-\hbar /2)}$ – cząstka jest wtedy „prawoskrętna”. Skrętność cząstki odgrywa rolę w oddziaływaniach słabych, uczestniczą w nich tylko lewoskrętne fermiony i prawoskrętne antyfermiony.

Dla bezmasowych cząstek o spinie 1/2, skrętność jest równoważna operatorowi chiralności pomnożonemu przez ${\displaystyle \hbar /2.}$ Dla bardzo lekkich cząstek równość ta jest dobrym przybliżeniem.