Siły Zbrojne Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich

Siły Zbrojne Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
ros. Вооружённые Силы Союза Советских Социалистических Республик
	ВС ССС
Państwo	ZSRR
	Historia
Data sformowania	30 grudnia 1922
Data rozformowania	14 lutego 1992
Święto	23 lutego
	Dane podstawowe
Wiek poboru	18 lat
Liczebność	4 258 000 (1990)
	Budżet wojskowy
Kwota	244 mld USD
% PKB	12,9%

Siły Zbrojne Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ros. Вооружённые Силы Союза Советских Социалистических Республик) – siły i środki wydzielone przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich do zabezpieczenia własnych interesów i prowadzenia walki zbrojnej zarówno na swoim terytorium, jak i poza nim. Składały się z centralnych organów dowodzenia wojskowego, Armii Radzieckiej (do lutego 1946 r. nosiła nazwę Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona, a w jej składzie: wojska lądowe, Wojskowe Siły Powietrzne, Wojska Obrony Przeciwlotniczej, Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego ZSRR i Wojska Obrony Cywilnej), Marynarki Wojennej, służb tyłowych Sił Zbrojnych, oddziałów pogranicznych KGB ZSRR (do 1989) oraz wojsk wewnętrznych MSW ZSRR (również do 1989)^[3].

W połowie lat 80. Siły Zbrojne ZSRR należały do potężniejszych na świecie pod względem liczebności i wyposażenia; posiadały m.in. duże zapasy broni jądrowej oraz chemicznej. Z łączną liczbą personelu przekraczającą 4 mln 200 tys. żołnierzy w 1990 roku były to największe siły zbrojne świata^[1].

Mimo rozpadu ZSRR pod koniec 1991 roki Siły Zbrojne ZSRR istniały de facto do końca 1993 roku w formie Połączonych Sił Zbrojnych WNP, choć de iure przestały istnieć 14 lutego 1992 roku, kiedy Rada Szefów Państw WNP oficjalnie mianowała byłego Ministra Obrony ZSRR Jewgienija Szaposznikowa Naczelnym Dowódcą Połączonych Sił Zbrojnych WNP^[4].

Jednostki Sił Zbrojnych ZSRR stacjonowały w wielu miejscach poza granicami Związku Radzieckiego: w Austrii (do 1955), Danii (do 1946, patrz: radziecka okupacja Bornholmu), Norwegii (do 1945), Finlandii, Niemieckiej Republice Demokratycznej, Polsce (do 1993), Czechosłowacji, na Węgrzech, w Bułgarii, Rumunii, na Kubie, we Wietnamie, w Kambodży, Mongolii, Korei Północnej i Demokratycznej Republice Afganistanu (do 1989).

Przypisy

1 2 International Institute for Strategic Studies 1990 ↓, s. 33
↑ Military expenditure by country as percentage of government spending, 1988-2017. SIPRI, 2018. [dostęp 2021-11-13]. (ang.).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДИУМА ВС СССР ОТ 21.03.1989 N 10224-XI О ВЫВЕДЕНИИ ИЗ СОСТАВА ВООРУЖЕННЫХ СИЛ СССР ПОГРАНИЧНЫХ, ВНУТРЕННИХ И ЖЕЛЕЗНОДОРОЖНЫХ ВОЙСК. Документ с изменениями и дополнениями на 2 февраля 2008 года. Российский Правовой Портал „Семерка”. [dostęp 2021-11-13]. (ros.).
↑ ШАПОШНИКОВ Евгений Иванович. Министр обороны СССР (август 1991 — декабрь 1991). Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej. [dostęp 2021-11-13]. (ros.).

Bibliografia

International Institute for Strategic Studies, The Military Balance, 1990-1991, Dulles: Potomac Books Inc., 1990, ISBN 978-0080403762 (ang.).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[IIfSS-1] 1 2 International Institute for Strategic Studies 1990 ↓, s. 33

[2] Military expenditure by country as percentage of government spending, 1988-2017. SIPRI, 2018. [dostęp 2021-11-13]. (ang.).

[3] УКАЗ ПРЕЗИДИУМА ВС СССР ОТ 21.03.1989 N 10224-XI О ВЫВЕДЕНИИ ИЗ СОСТАВА ВООРУЖЕННЫХ СИЛ СССР ПОГРАНИЧНЫХ, ВНУТРЕННИХ И ЖЕЛЕЗНОДОРОЖНЫХ ВОЙСК. Документ с изменениями и дополнениями на 2 февраля 2008 года. Российский Правовой Портал „Семерка”. [dostęp 2021-11-13]. (ros.).

[4] ШАПОШНИКОВ Евгений Иванович. Министр обороны СССР (август 1991 — декабрь 1991). Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej. [dostęp 2021-11-13]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]