SEGA Mega Drive / SEGA Genesis
Ilustracja
Europejski model konsoli
Typ

konsola gier wideo

Producent

SEGA

Generacja

czwarta generacja

Premiera

Japonia: 29 października 1988
Ameryka Północna: 14 sierpnia 1989
PAL: 30 listopada 1990
Polska: 1992[1]

Nośniki danych

kartridż, płyta kompaktowa

Kontrolery

gamepad

Sprzedanych
jednostek

ok. 30 milionów[2]

Najlepiej
sprzedawana gra

Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln[3]

Poprzednik

Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III

Następca

Sega Saturn

Sega Mega Drive – 16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1992 w Polsce[1]. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Konsola była następcą 8-bitowych Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.

4 października 2019 została wydana zminiaturyzowana wersja konsoli – Sega Mega Drive Mini[4]. W październiku 2022, Sega wydała drugi model tejże konsoli.[5]

Dane techniczne

Procesor

Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik).

  • Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz.
  • Niektóre systemy zawierały „klony” tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics.
  • Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny.
Mega Drive II – późniejszy model konsoli po redesignie
Procesor Zilog Z80

Pomocniczy procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik).

  • Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz.
  • Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
  • Używany także jako sterownik dźwięku.

Pamięć

  • Boot ROM: 2 KB.
  • Główny RAM: 64 KB.
  • Video RAM: 64 KB; procesor nie ma bezpośredniego dostępu, pamięć musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor).
  • Pomocniczy RAM: 8 KB; używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
  • Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb).

Obraz

Mega Drive zawiera VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite’ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.

  • Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite’ów, 1 dla systemu okien).
  • Sprite’y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu.
  • Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64.
  • Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.

Dźwięk

  • Główny układ dźwiękowy: Yamaha YM2612
  • Pomocniczy układ dźwiękowy: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)

Akcesoria

W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega Mega-CD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie Sega 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.

W 1992 na rynku pojawił się również pistolet świetlny Menacer, który w niektórych grach służył do strzelania (wskazywania celu)[6].

W 1995 roku, przedsiębiorstwo MATT wydało na polski rynek gamepad Boomerang, przeznaczony dla m.in konsol Mega Drive oraz Master System[7][8].

Kompatybilność wsteczna

Mega Drive jest kompatybilny wstecznie z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom, jednak, jako że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże, wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.

Power Pegasus

Od 1992 roku, konsole Segi do Polski oficjalnie dostarczało przedsiębiorstwo Nissho Iwai Corporation Warszawa, w tym także 16-bitową Segę[1]. Strategią przedsiębiorstwa była sprzedaż produktów przez paru innych poddystrybutorów[9] a jednym z takich sprzedawców stał się w 1994 roku Bobmark International[10]. Konsola miała jednak niezadowalające wyniki sprzedaży z powodu pojawienia się rok wcześniej pirackich kopii Mega Drive'ów, jak i gier dla niego, które stały się obok "klonów" Pegasusa głównym źródłem utrzymania wielu sklepów i stoisk na giełdzie[11][12]. Przedsiębiorstwo postanowiło więc wydać klona o nazwie Power Pegasus. Pierwsze zapowiedzi pojawiły się na przełomie marca i kwietnia 1995 roku podczas targów Play-Box ’95[13]. Pod koniec tego samego roku wydano sprzęt w niewielkim nakładzie[14].

W tym czasie Nissho Iwai nie dostał przedłużenia kontraktu dla Europy Środkowo-Wschodniej, z powodu nieefektywności swojej strategii, która spowodowała brak zainteresowania poddystrybutorów w reklamowanie konsol Segi z obawy przed podziałem zysków z równoległymi partnerami[9]. Wraz z przebudową sieci sprzedaży, Sega Europe zdecydowała się współpracować dalej tylko z najbardziej doświadczonymi i efektywnymi poddystrybutorami, z czego w Polsce był to tylko Bobmark[9]. Zamiast Power Pegasusa, skupiono się na nowo wydanej Sega Saturn oraz oryginalnym Mega Drive, co było spowodowane polityką Segi związaną ze wspieraniem sprzedaży 16-bitowej konsoli w Portugalii, Grecji i krajach postkomunistycznych[15]. Pod koniec swojego cyklu życia, grupa posiadaczy Mega Drive'a oraz kompatybilnych do niego urządzeń, była określana przez polską prasę jako "niemała"[16] a sam sprzęt znalazł się na 3 miejscu w ankiecie pisma Secret Service z końca 1997 roku, w kategorii najczęściej posiadanych przez czytelników konsol, wyprzedzając Saturna ale ustępując Game Boy'owi i PlayStation[17].

Sega Channel

W 1994 roku uruchomiono usługę Sega Channel. Po uiszczeniu opłaty, właściciele konsoli Mega Drive dostawali specjalny adapter, pozwalający na podłączenie konsoli do sieci, z której można było ściągać gry. Największą popularnością usługa cieszyła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie została uruchomiona w grudniu 1994 roku[18][19]. Sega wraz ze współpracującymi przedsiębiorstwami próbowała wprowadzać tę usługę w różnych częściach Azji, Ameryki, Europy i Australii[20][21].

Od stycznia 1996 roku, prawa do dystrybucji Sega Channel w Polsce posiadało przedsiębiorstwo Tele-Communications, Inc.[22]

Gry

Przypisy

  1. 1 2 3 Sega już w Polsce. „Video Club”. 20, s. 22-23. Hit Press.
  2. ↑ Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
  3. ↑ Daniel Boutros: A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today’s Best-Selling Platform Games. Gamasutra, 2006-08-04. [dostęp 2017-11-29]. (ang.).
  4. ↑ Cenega.pl [online], cenega.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  5. ↑ SEGA Mega Drive Mini 2 - Kolekcjonerki [online], kolekcjonerki.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  6. ↑ Dave Beuscher, Sega Genesis – Overview [online], Allgame [dostęp 2022-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-02] (ang.).
  7. ↑ Boomerang. „Top Secret”, s. 39, grudzień 1995. Bajtek.
  8. ↑ https://www.dobreprogramy.pl/@macminik/joysticki-matt-produkt-z-tradycja,blog,109171
  9. 1 2 3 The Eastern Front. „Computer Trade Weekly Europe”. 53, s. 4, Maj 1996. Opportunity Publishing.
  10. ↑ Łukasz Kujawa. Od CD32 do PlayStation. Jak w Polsce rodziły się konsole. „PSX Extreme”. 247, s. 80–83, marzec 2018. Advertigo S.A..
  11. ↑ dżujo. Pierwsza prawdziwa wojna konsol – Sega Mega Drive kontra Super Nintendo. „PSX Extreme”. 106, s. 72, czerwiec 2006. Grupa 69.
  12. ↑ Hegatar Computing. „Computer Studio”. 14, s. 33, 1993. Computer Graphics Studio.
  13. ↑ Maciej Pietraś. Targi Play-Box ’95. „Top Secret”. 38, s. 58, maj 1995. Wydawnictwo Bajtek.
  14. ↑ Polski biały kruk – niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! – Aktualności – PPE.pl [online], www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
  15. ↑ DESPITE RUNAWAY SUCCESS OF SONY PLAYSTATION, SEGA STILL SEES MILEAGE IN THE 16BIT GAMES MACHINE - Tech Monitor [online], techmonitor.ai [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  16. ↑ Gambleriada Jesień '96 (cz.2). „Świat Gier Komputerowych”. 49, s. 56-57, Styczeń 1997. Imago.
  17. ↑ Bezkarność Gwarantowana 5. Wyniki ankiety. „Secret Service”. 53, s. 97, Kwiecień 1998. ProScript Sp.z.o.o.
  18. ↑ Nicholas Scibetta, The Sad Death of Sega Channel [online], GameCrate, 18 lutego 2015 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
  19. ↑ Ernie Smith, Sega Channel History: Before There Were Cable Modems... [online], Tedium, 19 lipca 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
  20. ↑ Tele Communications International Inc 1996 10-K405 Annual report [online], United States Securities and Exchange Commission, 19 marca 1997 [dostęp 2020-07-12] (ang.).
  21. ↑ Dean Amond, Looking Back on Sega Channel [online], Find Your Inner Geek, 20 maja 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
  22. ↑ Sega preps for major overseas expansion. (Sega Channel), „Multichannel News”, 29 stycznia 1996 (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.