Sebha, sebkha, sabkha – równina nadmorska regresywnego wybrzeża w strefie suchego i ciepłego klimatu, okresowo zalewana przez sztormy lub chwilowe ingresje morskie, w pozostałych odcinkach czasu obszar lądowy.
Typowe dla sebhy jest gromadzenie się wkładek ewaporatów wśród osadów węglanowych, a także obecność utworów eolicznych. W wyniku intensywnego parowania i wytrącania się soli z roztworów tworzą się czasem nagromadzenia w postaci naskorupień i wykwitów lub skorup solnych, o grubości wystarczającej do podjęcia ich eksploatacji. Współcześnie sebhy znane są np. z zachodniego wybrzeża Zatoki Perskiej i z południowego wybrzeża Morza Śródziemnego. Nazwa sebha pochodzi z języka arabskiego.
Termin sebha bywa też stosowany w innym znaczeniu – jako lokalny (saharyjski) odpowiednik playa.
Bibliografia
- R. Gradziński i inni, Zarys sedymentologii, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, ISBN 83-220-0275-0, OCLC 925761433.
- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.