Sakshorn tenorowy

niem. tenorhorn

Klasyfikacja naukowa

423.232 Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)

Klasyfikacja popularna

dęty blaszany

Sakshorn tenorowy – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych, udoskonalony we Francji przez A. Saxa w XIX wieku odmiana buglehornu; Saxhorny tenorowe zwane potocznie tenorami (są wykonywane w stroju B i w stroju Es). Podstawowa skala instrumentu: (zakres dźwięków muzycznych) – od Fis (oktawy wielkiej) do c²(oktawy dwukreślnej).

Budowa sakshornu tenorowego

Sakshorny tenorowe mają kształt rury zwiniętej spiralnie i znacznie rozszerzonej na końcu. Długość rozwiniętej rury tego instrumentu wynosi 266 cm. Zasadniczymi elementami budowy sakshornu tenorowego są:

• ustnik
• rura ustnikowa
• wentyle (trzy lub cztery); pierwszy wentyl obniża wysokość dźwięku w skali naturalnej o cały ton, drugi o pół tonu, trzeci o półtora tonu, czwarty o dwa i pół tonu (58 Hz)
• krągliki strojeniowe poszczególnych wentyli
• krąglik główny (strojeniowy)
• miejsce na kciuk
• dźwięcznik