Ruch Ekologiczno-Pokojowy „Wolę Być” – powstał w 1984 r. na bazie tygodnika „Na Przełaj”. W numerze z 1 lipca 1984 roku redakcja zamieściła artykuł zatytułowany „Wolę być” i zaprosiła czytelników tygodnika do dyskusji. Po publikacji łącznie trzech specjalnych numerów „Na przełaj” poświęconych ochronie środowiska, pokoju i ochronie środowiska psychicznego człowieka, doszło do pierwszego spotkania czytelników. Miało ono miejsce w sierpniu 1985 roku w Bobięcinie koło Miastka (dawne województwo słupskie). Na tym właśnie spotkaniu narodziła się idea stworzenia niesformalizowanego ruchu, który przyjął nazwę „Wolę Być” – jako forma przeciwstawienia materializmowi i konsumpcjonizmowi rozwoju wewnętrznego.

Ruch działał w latach 1984–1993, będąc jednym z kilku szczególnie znanych w tym okresie alternatywnych ruchów społecznych w Polsce. Struktura ruchu opierała się na bazie grup regionalnych (nazywanych „lobby”). W szczytowym okresie było ich ponad 30.

Obozy i zimowiska Ruchu (chronologicznie)

Ruch organizował dwa razy w roku spotkania wolontariuszy, podczas których odbywały się warsztaty, szkolenia, wykłady i różne akcje ekologiczne.

• 1985: obóz letni w Bobięcinie
• 1986: zimowisko 1986 w Kowarach
• 1986: obóz letni we Fromborku (połączony ze „Stachuriadą” i spotkaniem z redakcją „Na przełaj” oraz dyrekcją budującej się wówczas elektrowni jądrowej w Żarnowcu)
• 1987: zimowisko w Gdańsku
• 1987: obóz letni w Wejherowie
• 1988: zimowisko w Gdańsku
• 1988: obóz letni w Lucieniu
• 1989: zimowisko w Tarnobrzegu
• 1989: obóz letni w Drężnie (koło Białego Boru)
• 1990: zimowisko w Karłowie
• 1990: obóz letni w Cisnej
• 1991: zimowisko w Lublinie
• 1991: obóz letni w Przehybie
• 1992: zimowisko w Elblągu
• 1992: obóz letni w Liciążnej
• 1993: zimowisko w Tarnowskich Górach
• 1993: obóz letni w Liciążnej

Akcje happeningowe

Ruch znany był z wielu akcji i happeningów ekologiczno-pacyfistycznych. Do najbardziej znanych należą:

• akcja sprzedaży choinek w doniczkach przed Świętami Bożego Narodzenia pod hasłem „Zielone po 300”,
• objazdowa wystawa zabawek militarnych pod hasłem „Generałowie i dzieci, nie bawcie się w wojnę”,
• doprowadzenie do zamknięcia wydziału produkcji wiskozy w Zakładach Włókien Chemicznych Chemitex-Celwiskoza w Kotlinie Jeleniogórskiej,
• narodziny i propagowanie idei „zielonej szkoły”,
• doprowadzenie do zamknięcia Szkoły Podstawowej Nr 90 w Gdańsku z uwagi na „toksyczne podłogi” wyłożone szkodliwą dla zdrowia masą bitumiczną – w podobnym przypadku innej gdańskiej szkoły doszło do tragedii i zachorowań na białaczkę.

Ruch wydał także dwa numery własnych czasopism – „Wolę być” i „EKO-PUK”, zawierające artykuły poruszające kwestie ekologii i pacyfizmu.

Na obozach gościli przedstawiciele innych organizacji ekologicznych z Niemiec, Szwecji i Czech.

Po ostatnim spotkaniu w roku 1993 Ruch Ekologiczno-Pokojowy „Wolę Być” nie miał kontynuacji w żadnej innej organizacji.

Linki zewnętrzne

• Stronka z linkami do stron byłych uczestników ruchu. wolebyc.eco.pl. [dostęp 2014-06-02].