The Rolling Stone Album Guide, wcześniej znana jako The Rolling Stone Record Guide – książka, która wraz ze swoją siostrzaną publikacją, magazynem muzycznym Rolling Stone, zawiera profesjonalne oceny muzyki popularnej. Przewodnik w wersji internetowej dostępny jest na stronie Rate Your Music.com, a lista albumów, które ocenione zostały na pięć gwiazdek znajduje się na stronie Rocklist.net^[1][2].

Pierwsza edycja

Pierwsza edycja książki nosi tytuł The Rolling Stone Record Guide, a jej głównymi autorami są Dave Marsh i John Swenson. W przewodniku znalazły się ponadto recenzje 34 innych krytyków muzycznych. Książka podzielona jest na sekcje ze względu na gatunki. Artyści są przedstawieni w odpowiednich sekcjach w kolejności alfabetycznej, z uwzględnieniem szczegółowych gatunków, jakie wykonują. Albumy również ułożone są w kolejności alfabetycznej, z wyjątkiem tych artystów, których kariera została chronologicznie podzielona i opisana według tychże okresów.

Dave Marsh w swoim wprowadzeniu chwali książkę TV Movies Leonarda Maltina oraz kolumnę z ocenami Roberta Christgaua w gazecie The Village Voice, a jako główne źródła informacji wymienia Phonolog i Schwann's Records & Tape Guide.

Edycja ta zawiera czarno-białe zdjęcia wielu okładek albumów, które zostały ocenione na pięć gwiazdek. Płytom tym książka poświęca specjalną sekcję Five-Star Records, która w sumie zajmuje pięć stron.

The Rolling Stone Record Guide zawiera również recenzje działalności wielu komików, w tym m.in.: Billa Cosby’ego, Spike’a Jonesa i Richarda Pryora. Zostali oni umieszczeni w sekcji Rock, Soul, Country and Pop, która składała się z gatunków: folk (Carter Family, Woody Guthrie, Leadbelly), bluegrass (Bill Monroe), funk (The Meters, Parliament), reggae (Toots & the Maytals, Peter Tosh), a także komedii. Wykonawcy popu tradycyjnego, z wyjątkiem Franka Sinatry i Nata Kinga Cole’a, nie zostali włączeni do sekcji.

W książce przedstawieni zostali także artyści, których trudno było w tamtych czasach przyporządkować do konkretnego gatunku (m.in.: Osibisa, Yma Sumac, Urubamba). Obecnie ich styl określa się jako world music.

Druga edycja

Druga edycja książki była uzupełnieniem The Rolling Stone Record Guide z 1979 roku. Wydana została w 1983 roku i, tak jak w przypadku pierwszej edycji, jej autorami byli przede wszystkim Dave Marsh i John Swenson. Ponadto The New Rolling Stone Record Guide zawierał recenzje 52 innych krytyków. Dyskografia każdego artysty przedstawiona została w sposób chronologiczny. W wielu przypadkach uaktualnienie miało formę jednego zdania dotyczącego późniejszej twórczości wykonawcy.

Mimo iż The New Rolling Stone Record Guide była podzielona na rozdziały, wszystkie gatunki przedstawione zostały w jednej sekcji. Jedynym wyjątkiem był jazz, który nie został uwzględniony w tej edycji. Swenson poświęcił temu gatunkowi całą książkę, która w 1985 roku ukazała się jako Rolling Stone Jazz Record Guide.

The New Rolling Stone Record Guide zawierała większość artystów przedstawionych wcześniej w pierwszej edycji przewodnika, jednak część z nich nie pojawiła się w drugiej edycji, gdyż ich materiał przestał być dostępny i produkowany, a oni sami nie stworzyli niczego nowego.

Trzecia edycja

The Rolling Stone Album Guide wydana została w 1992 roku i znacznie różniła się od dwóch wcześniejszych edycji. Nagrania gramofonowe zostały niemal w całości zastąpione płytami CD. Trzecia edycja posiadała trzech nowych redaktorów, a liczba krytyków zmieniła się z ponad pięćdziesięciu, ilu pisało dla The New Rolling Stone Record Guide, do czterech. W książce przywrócono również oceny twórców jazzowych, których zabrakło w drugiej edycji, gdyż poświęcono im oddzielną publikację. W przeciwieństwie do wcześniejszych wydań przewodnika, The Rolling Stone Album Guide nie zawierał ocen komików.

Czwarta edycja

Czwarta edycja przewodnika wydana została w 2004 roku i składała się z ocen około siedemdziesięciu krytyków.

Przypisy