Rhythm and blues (RnB; R'n'B)
Pochodzenie

jazz
blues
gospel

Czas i miejsce powstania

Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone

Instrumenty

gitara
gitara basowa
harmonijka
saksofon
perkusja
pianino
organy
keyboard, instrumenty dęte, wokal, chórki

Największa popularność

lata 40.–60. XX wieku

Gatunki pokrewne

hip-hop
rap
rock and roll
soul
dancehall
funk
ska
reggae

Podgatunki
Doo wop, Contemporary R&B, Smooth R&B

Rhythm and blues, w skrócie R&B (również R'n'B) – gatunek muzyki rozrywkowej wywodzący się z jazzu, bluesa i pieśni religijnych[1]. Był jednym z najważniejszych protoplastów rock and rolla, a później nowoczesnego soulu[2].

Gatunek został ukształtowany z elementów jazzu, bluesa i pieśni religijnych[1]. Stosowane instrumentarium było ubogie[1]. Uległ komercjalizacji w latach 30. XX wieku[1], kiedy artyści big bandowi zaczęli tworzyć bardziej wyrazistą muzykę taneczną (z użyciem m.in. gitary basowej i riffów), określaną jako jump blues[2]. Po zakończeniu II wojny światowej styl był na tyle charakterystyczny, że 17 czerwca 1949 w Stanach Zjednoczonych oficjalnie powstała lista przebojów w kategorii rhythm and blues[3] (wcześniej stosowano nazwę race music)[2]. Według LeRoi Jonesa do lat 50. XX wieku była to muzyka tworzona przez i dla amerykańskich czarnoskórych[4]. Gatunek rhythm and blues rzadko grały stacje radiowe białych[2]. Niektóre utwory były odrzucane ze względu na silne konotacje seksualne (np. Work With Me Annie Hanka Ballarda, Baby Let Me Bang Your Box The Penguins[2] czy Come Prince'a). Później elementy gatunku rhythm and blues zaczęły przenikać się wzajemnie z powstającym rock and rollem[2][4]. W 1958 aż 90% utworów na liście przebojów gatunku rhythm and blues znajdowało się również na listach przebojów muzyki popularnej[4].

W latach 60. i 70. XX wieku rhythm and blues inspirował właśnie powstający rock[2]. Artyści rockowi czerpali z oryginalnego materiału bluesowego lub wykorzystywali jego stylistykę, przy użyciu nowoczesnych środków technicznych (gitary elektryczne, wzmacniacze)[1]. Przykładami mogą być The Kinks, The Rolling Stones, The Animals, The Pretty Things, Them[1][2], Jimi Hendrix[5].

Rhythm and blues jest m.in. samodzielną kategorią nagród Grammy, a stylistyka jest obecna w licznych gatunkach muzycznych (disco, funk, rap i soul)[2]. Współczesny rhythm and blues jest kombinacją elementów występujących w soulu, popie oraz hip hopie. Dla odróżnienia stosowane bywa określenie contemporary R&B.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Andrzej Chodkowski (red.): Encyklopedia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 753. ISBN 83-01-11390-1.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Roy Shuker: Popular Music. The Key Concepts. Wyd. 2. Oxon: Routledge, 2005, s. 230-231. ISBN 0-415-34769-6. (ang.).
  3. ↑ Brian Ward: Just my soul responding. UCL Press, 1998, s. 28. ISBN 0-203-21445-5. (ang.).
  4. 1 2 3 Brian Ward: Just my soul responding. UCL Press, 1998, s. 19. ISBN 0-203-21445-5. (ang.).
  5. ↑ Jimi Hendrix. www.foxytunes.com. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-25)]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.