Rochowate
Rhinobatidae
Bonaparte, 1835[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – Rhinobatos schlegelii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ryby chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Infragromada

Euselachii

(bez rangi) płaszczki
Rząd

Rhinopristiformes

Rodzina

rochowate

Typ nomenklatoryczny

Rhinobatos Linck, 1790

Synonimy
Rodzaje

5 rodzajów (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Rochowate[7] (Rhinobatidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu Rhinopristiformes.

Występowanie

Ocean Atlantycki, Indyjski i Spokojny. Zasiedlają głównie płytkie wody przybrzeżne, rzadko wpływają do estuariów i wód słodkich.

Cechy charakterystyczne

Rochowate są nietypowymi płaszczkami o cechach zbliżonych do rekinów – dobrze wykształconych ogonach bez kolca, zredukowanym dysku i dwóch płetwach grzbietowych. Żywią się mięczakami, skorupiakami i małymi rybami. Są żyworodne. Młode rodzą się w pełni rozwinięte.

Klasyfikacja

Współcześnie występujące Rodzaje zaliczane do tej rodziny[8]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

  • Eorhinobatos Marramà, Carnevale, Naylor, Varese, Giusberti & Kriwet, 2021[9]
  • Pseudorhinobatos Marramà, Carnevale, Naylor, Varese, Giusberti & Kriwet, 2021[9]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Squatinoraja Nardo, 1824 (= Rhinobatos Linck, 1790).

Przypisy

  1. 1 2 Ch.L. Bonaparte, Prodromus Systematis Ichthyologiae, 1835, \3] (łac.).
  2. ↑ W. Swainson: The natural history of fishes, amphibians, & reptiles, or monocardian animals. Cz. 1. London: Longman & Co., 1839, s. 158. (ang.).
  3. ↑ Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 105.
  4. ↑ Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 112.
  5. ↑ T.E. Cantor. Catalogue of Malayan fishes. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 18 (2), s. 1381, 1850. (ang.).
  6. ↑ C. Hasse. Das natürliche System des Elasmobranchier auf Grundlage des Baues und der Entwickelung des Wirbelsäule. „Zoologischer Anzeiger”. 1 (7–8), s. 171, 1879. (niem.).
  7. ↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 46. ISBN 83-215-2103-7.
  8. ↑ Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 marca 2024 [dostęp 2024-04-02] (ang.).
  9. 1 2 G. Marramà, G. Carnevale, G.J.P. Naylor, M. Varese, L. Giusberti & J. Kriwet. Anatomy, taxonomy and phylogeny of the Eocene guitarfishes from the Bolca Lagerstätten, Italy, provide new insights into the relationships of the Rhinopristiformes (Elasmobranchii: Batomorphii). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 192 (4), s. 1090–1110, 2020. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa125. (ang.).

Bibliografia

  • J.P. Müller & F.G.J. Henle: Systematische Beschreibung der Plagiostomen. Barlin: Veit, 1838–1841, s. i–xxii; 1–200. (niem.).
  • Ryby : encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9 (seria).
  • Froese, R. & D. Pauly. FishBase Rhinobatidae (en) [dostęp 28 września 2008]
  • Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.