Rejon pokrowski
Покровский район
Rejon
Flaga
Flaga
Państwo

 Rosja

Obwód

 orłowski

Siedziba

Pokrowskoje

Powierzchnia

1 360 km²

Populacja 
 liczba ludności


17 300

 gęstość

12,7 os./km²

Położenie na mapie obwodu orłowskiego
Mapa konturowa obwodu orłowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Rejon pokrowski”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Rejon pokrowski”
52°36′44″N 36°52′05″E/52,612222 36,868056
Strona internetowa
położenie rejonu w obrębie obwodu orłowskiego

Rejon pokrowski (ros. Покровский район ) - rejon w zachodniej Rosji, w obwodzie orłowskim.

Położenie

Rejon, tak jak cały obwód orłowski leży we wschodniej Europie, na terenie Wyżyny Środkoworosyjskiej.

Rejon pokrowski leży w środkowo-wschodniej części obwodu orłowskiego.

Powierzchnia

Rejon ma powierzchnię 1.360 km.²

Teren ten stanowi niewysoka wyżyna, stanowiąca część Wyżyny Środkoworosyjskiej. Powierzchnię rejonu stanowią głównie grunty orne i lasy, złożone przede wszystkim z drzew liściastych z niewielką domieszką gatunków iglastych, które zawierają także gatunki roślin typowe dla obszarów lasostepu. Na terenie rejonu występują także skupiska roślinności stepowej.

Przez obszar rejonu przepływają liczne drobne rzeczki i strumienie, spośród których największymi są Lipowiec i Trudy.

Ludność

W rejonie zamieszkuje ok. 17,3 tys. osób; liczba ta w ostatnich latach spada w wyniku niskiego przyrostu naturalnego i emigracji zarobkowej do innych regionów Rosji, najczęściej dużych miast, zwłaszcza Moskwy.

Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest dość wysoka.

Ludność miejska stanowi niespełna 27% mieszkańców rejonu.

Niemal całą populację rejonu stanowią Rosjanie. Większość ludności wyznaje prawosławie, istnieje także spora liczba niewierzących, pozostała po okresie przymusowej ateizacji za czasów Związku Radzieckiego.

Gęstość zaludnienia w rejonie wynosi 12,7 os./km².

Stolica i ośrodki osadnicze

Ośrodkiem administracyjnym jest osiedle typu miejskiego Pokrowskoje, liczące ok. 4.600 mieszkańców (2005 r.). Jest ono jedynym ośrodkiem miejskim na terenie rejonu.

Poza nim na obszarze tej jednostki podziału administracyjnego znajduje się 164 punktów osadniczych - większych i mniejszych wsi, liczących od kilku do kilkuset mieszkańców.

Gospodarka

Gospodarka rejonu, po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest praca w rolnictwie, przemyśle i usługach.

Głównym centrum gospodarczym i ośrodkiem przemysłowym na terenie rejonu jest jego stolica – osada Pokrowskoje. Znajdują się tam m.in. zakład produkujący mieszanki paszowe oraz drukarnia. Także w innych większych ośrodkach osadniczych na terenie rejonu znajduje się drobny przemysł spożywczy, który stanowią niewielkie zakłady, zatrudniające po kilka - kilkanaście osób (jak piekarnie czy masarnie), produkujące głównie na rynek lokalny, a także niewielki przemysł włókienniczy (jak szwalnie) i budowlany.

Duże znaczenie w gospodarce rejonu odgrywa rolnictwo, któremu sprzyjają korzystne warunki klimatyczne i glebowe. Najczęściej uprawiane są zboża, głównie kukurydza i pszenica, w mniejszym stopniu żyto, a także konopie siewne, buraki cukrowe, rośliny pastewne oraz ziemniaki i warzywa, a także, na niewielką skalę - owoce.

Hodowla obejmuje głównie bydło i trzodę chlewną, a także drób, a w mniejszym zakresie – owce i kozy.

Rys historyczny

Historia ziem wchodzących w skład rejonu pokrowskiego jest zbieżna z historią całego obwodu orłowskiego. Jako odrębna jednostka administracyjna rejon został utworzony w 1965 roku.

Klimat

W rejonie panuje klimat umiarkowany ciepły, o charakterze kontynentalnym. Zima jest niezbyt długa i dość ciepła (średnia temperatura stycznia to ok. -7°C), zaś lato długie i ciepłe (średnia temperatura lipca to nieco ponad +19°C).

W rejonie notuje się dość wysoki poziom opadów, głównie w postaci deszczu, którego największe nasilenie przypada na czerwiec.

Zobacz też

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.